Αποτελεί έναν από τους περισσότερο γνωστούς πατέρες της Εκκλησίας ιδίως αυτό τον καιρό που οι περίφημες προφητείες του έχουν δημοσιευθεί σχεδόν παντού.Ο μοναχός Παϊσιος γεννήθηκε το 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας, σε μια πολυπληθή οικογένεια που είχε 9 παιδιά. Βαπτίστηκε από τον ίδιο τον Άγιο Αρσένιο, ο οποίος του έδωσε και το όνομά του. Το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους η οικογένειά του αναγκάστηκε να καταφύγει στην Ελλάδα, αρχικά στον Πειραιά και κατόπιν στην Κέρκυρα για ενάμιση χρόνο, μετά στην Ηγουμενίτσα και τελικά στην Κόνιτσα, όπου ο Αρσένιος Εζνεπίδης, όπως ήταν το όνομά του, τελείωσε το Δημοτικό σχολείο.
Μέχρι το 1945 που κατατάχθηκε στο Στρατό, ο Αρσένιος εργαζόταν ως ξυλουργός και μάλιστα δεν δεχόταν χρήματα στις περιπτώσεις που του ζητούσαν να κατασκευάσει φέρετρο, συμμετέχοντας με τον τρόπο αυτό στο πένθος της οικογένειας. Το 1945 πήγε Στρατό, όπου υπηρέτησε για 4 χρόνια με την ιδιότητα του Ασυρματιστή, για αυτό και του δόθηκε ο τίτλος του “Ασυρματιστή του Θεού”. Στα δύσκολα εκείνα χρόνια του Εμφύλιου, ο Αρσένιος ζητούσε να μεταφερθεί στην πρώτη γραμμή και υποβαλόταν σε πολλούς κινδύνους προκειμένου όπως έλεγε να μην είναι στην πρώτη γραμμή και κινδυνεύουν εκείνοι που είχαν οικογένεια, γεγονός το οποίο συναντάμε και σε άλλους πατέρες της Εκκλησίας που υπηρέτησαν στους πολέμους.
Τέσσερα χρόνια μετά πήγε στο Άγιο Όρος, επέστρεψε όμως για να αποκαταστήσει τις αδελφές του και τελικά ξαναπήγε μετά από ένα χρόνο.
Τα επόμενα χρόνια ξεκίνησε μια σειρά περιπλανήσεων εντός του Όρους, από Μονή σε Μονή και από Σκήτη σε Σκήτη, παίρνοντας το μοναχικό Σχήμα αλλά το 1958 πήγε στο Στόμιο της Κόνιτσας όπου και επιδόθηκε σε μεγάλο φιλανθρωπικό έργο όχι μόνο στους Έλληνες αλλά και στους Αλβανούς. Από εκεί πήγε στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης όπου συνέχισε να εργάζεται ως ξυλουργός και τις αμοιβές του τις διέθετε για προμήθεια τροφίμων και φαρμάκων προς τους Βεδουϊνους. Τελικά, το 1964 επέστρεψε στο Άγιο Όρος στη Μονή Ιβήρων αλλά το 1966 αρρώστησε με αποτέλεσμα να εισαχθεί στο Νοσοκομείο Παπανικολάου, όπου και υποβλήθηκε σε επέμβαση αφαίρεσης τμήματος των πνευμόνων. Στη συνέχεια παρέμεινε σε Ησυχαστήριο της Σουρωτής προκειμένου να αναρρώσει και το 1967 επέστρεψε στο Όρος, όπου η φήμη του ήταν ήδη μεγάλη, με αποτέλεσμα χιλιάδες ανθρώπων να τον επισκέπτονται. Το 1979 εγκαταστάθηκε στη σκήτη της Παναγούδας (Γενέθλιο Θεοτόκου), όπου και παρέμεινε μέχρι το θάνατό του. Η προσέλευση του κόσμου κορυφώθηκε, με αποτέλεσμα να τοποθετηθούν οδοδείκτες για να κατευθύνουν τους πιστούς και να μην ενοχλούνται οι υπόλοιποι μοναχοί. Η υγεία του, που ποτέ δεν ήταν ακμαία και είχε υποβληθεί σε διάφορες χειρουργικές επεμβάσεις, επιδεινώθηκε κι άλλο αλλά ο Γέροντας αρνούνταν να πάρει φάρμακα και παυσίπονα, προλέγοντας ότι το χώμα θα έδινε λύση στο πρόβλημα. Τελικά, η φωτισμένη αυτή μορφή εγκατέλειψε τον κόσμο μας στις 12 Ιουλίου 1994 και ετάφη στο Ησυχαστήριο της Σουρωτής.
Ο δρόμος προς τη φώτιση
Οι πιστοί θεωρούν ότι ο Παϊσιος ήρθε στον κόσμο αυτό για να κάνει αυτό ακριβώς που εξηγούσε στους κοσμικούς ότι είναι οι μοναχοί: για να λειτουργήσει ως ασυρματιστής του Θεού, δηλαδή για να προσεύχεται για τη σωτηρία του κόσμου. Πράγματι, υπάρχουν πολλές αναφορές για την εξαντλητική προσευχή και νηστεία του Γέροντα, παρά το γεγονός της ταλαιπωρημένης υγείας του που ως αποτέλεσμα είχε να νιώθει ανυπόφορους πόνους για πολλά χρόνια της ζωής του, ιδίως μετά τις επεμβάσεις που υποβλήθηκε. Παρά ταύτα δεν παρέλειπε ποτέ την προσευχή και τη νηστεία. Λέγεται μάλιστα πως ο Άγιος Αρσένιος είχε προβλέψει την εξέλιξή του για αυτό και επέμεινε να τον βαπτίσει και να του δώσει το δικό του όνομα διότι, όπως έλεγε, ήθελε να αφήσει έναν άλλο μοναχό στο πόδι του.
Ως αποτέλεσμα της πλήρους αφοσίωσης του Γέροντα στο Θεό, ο πρώτος είχε μια σειρά από ικανότητες που ακούγονται υπερβολικές και παράξενες σε όλους εμάς. Έχει αναφερθεί, για παράδειγμα, ότι είχε την ικανότητα της πολυστασίας, του να βρίσκεται δηλαδή ταυτόχρονα σε περισσότερα του ενός σημεία. Επίσης μερικές φορές κατά την προσευχή τον είχαν δει να αιωρείται, άλλες πάλι φορές βρισκόταν μέσα στη φτωχική καλύβα του αλλά οι πιστοί δεν μπορούσαν να τον δουν μέχρι που εμφανιζόταν ξαφνικά μπροστά τους από το πουθενά. Λέγεται επίσης ότι τα κεράσματά του, καθαρό νερό που μόνος του κουβαλούσε από ένα ρυάκι και λουκούμια, αν και ήταν φυλαγμένα μέσα σε νάυλον τσάντες και κρεμασμένα στον ήλιο, ήταν πάντοτε δροσερά λες και βρίσκονταν μέσα στο ψυγείο. Αλλά το χάρισμα που συνήθως προξενεί τη μεγαλύτερη εντύπωση στον κόσμο ήταν το προορατικό. Υπάρχουν εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, μαρτυρίες ότι ο Γέροντας υποδεχόταν τους πιστούς προσφωνώντας τους με το μικρό τους όνομα και συζητώντας μαζί του αντιλαμβάνονταν πως γνώριζε πολύ καλά το λόγο για τον οποίο τον είχαν επισκεφτεί. Η ίδια μου η οικογένεια έχει σχετικό παράδειγμα και θα μου επιτρέψετε να τους πιστέψω…
Ο Γέροντας, παρά ταύτα, διακρινόταν για το μεγάλο χιούμορ που διέθετε και μερικές ιστορίες είναι πράγματι διασκεδαστικές, όπως κάποτε που τον επισκέφτηκε ένας άλλος μεγάλος Πατέρας και ο Παϊσιος, που ήταν ντυμένος φτωχικά και με φθαρμένα ρούχα, του δάνεισε τη στολή του για να τελέσει τη λειτουργία αλλά τον παρακάλεσε να την προσέξει ιδιαίτερα γιατί ήταν η καλή του. Φυσικά, η στολή ήταν ουσιαστικά ένα πολυφορεμένο κουρέλι.
Σε μια άλλη περίπτωση μια Ηγουμένη, η οποία ασθενούσε σοβαρά, είχε λάβει οδηγίες από τους γιατρούς να μην πιέζεται και να μην φωνάζει ή ψάλλει δυνατά, διότι θα ταλαιπωρούνταν η καρδιά της. Η ίδια όμως, προκειμένου να βγάλει εις πέρας ένα σημείο της λειτουργίας που είχε ψαλλεί δυνατά από τις μοναχές, αναγκάστηκε να ψάλλει τη φράση της ακόμα πιο ψηλά, ώστε να αποδοθεί σωστά η λειτουργία. Μετά το πέρας της ακολουθίας δέχτηκε τηλεφώνημα από τον Παϊσιο, ο οποίος τη μάλωσε για την έλλειψη πειθαρχίας στους γιατρούς αλλά της είπε ότι είχε ακούσει(!) τον ψαλμό της και ήταν απίθανος!
Ο Γέροντας είχε ασχοληθεί και με τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων, μιας και του τα διηγούνταν οι ίδιοι ή του τα ιστορούσαν στις εκατοντάδες επιστολές που λάμβανε καθημερινά. Ο ίδιος ένιωθε ιδιαίτερα θλιμμένος με τα βάσανα και τις δοκιμασίες του κόσμου και παρατηρούσε ότι διαλυόταν ο οικογενειακός θεσμός, κάτι που το θεωρούσε ιερό. Συνήθιζε να λέει ότι εάν η νοικοκυρά κάνει προσευχή ενόσω εργάζεται στις δουλειές του σπιτιού τότε αγιάζεται και το φαγητό της αλλά και εκείνοι που το τρώνε.
Μικρές διδαχές
κάποτε πήγαν στο Γέροντα μια πιστωτική κάρτα και τον ρώτησαν εάν είναι κακό κανείς να τις διαθέτει. Ο ίδιος την εξέτασε και απάντησε πως αυτές δεν είναι το σφράγισμα αλλά δείχνοντας τη μαύρη γραμμή κάτω από το όνομα τους ρώτησε εάν τους αρέσει να έχουν πένθος χωρίς να έχουν κηδεία
Τα παιδιά που δε θηλάζουν και δε μεγαλώνουν στην αγκαλιά της μάνας τους, γίνονται βλαμμένα, δε στέκουν σταθερά στη ζωή τους και όταν μεγαλώσουν μετά το μπουκάλι του γάλακτος, πιάνουν το μπουκάλι της μπύρας.
Παππούλη, πως να σωθώ; Να πιαστείς από το φουστάνι της Παναγίας. Δηλαδή, με απόλυτη εμπιστοσύνη, όπως αυτή που έχει ένα παιδάκι στη μάνα του.
Αν έχεις κοπέλα και λες ότι την αγαπάς, για να δεις αν πραγματικά την αγαπάς, φαντάσου το πρόσωπο της καμένο και παραμορφωμένο σε μια άμορφη και άσχημη μάζα. Αν βλέποντας το άσχημο πρόσωπο συνεχίζεις να την αγαπάς το ίδιο, όπως πριν, τότε να είσαι σίγουρος ότι την αγαπάς αληθινά.
Με το μικρότερο ταγκαλάκι (έτσι αποκαλούσε τα Δαιμόνια) δεν μπορούν να τα βάλουν διακόσιοι δικηγόροι
Κάποτε ένα αγριγούρουνο πλησίασε το Γέροντα. Εκείνος το χάιδεψε και μετά από λίγο το ζώο έφυγε. Σε ερώτηση κάποιου ο Παϊσιος απάντησε: “ήρθε το καημένο να με ευχαριστήσει. Δεν θα ζούσε από τις σφαίρες των κυνηγών αλλά προσευχήθηκα να αστοχήσουν και έτσι ζει”
Κάποτε ένας προσκυνητής του ζήτησε να τους μιλήσει για τις πνευματικές του εμπειρίες. Ο Παϊσιος απάντησε: “και γιατί παιδί μου να σας μιλήσω για αυτές; Για να αυξήσουμε τον πνευματικό τουρισμό του τόπου;”
Στην ΕΟΚ οι χώρες που μπαίνουν είναι έτοιμα χαλιά. Τα χαλιά όσο και αν προσπαθήσεις να τα ενώσεις, το ένα πάει από εδώ και το άλλο από εκεί. Δεν πρόκειται ποτέ οι χώρες της ΕΟΚ να ενωθούν ώστε να μας βλάψουν. Στην ΕΟΚ υπάρχουν διαπλεκόμενα συμφέροντα
Στην Αμερική πήγαν άνθρωποι από διάφορα μέρη. Κουβάλησε καθένας το κουρέλι του κι έτσι έγινε εκεί μια κουρελού. Η Αμερική είναι σαν τον αργαλειό που αφομοιώνει όλα τα κουρέλια
Ο Γέροντας συνήθιζε να λέει ότι η ζωή είναι σαν το Γυμνάσιο που πρέπει να πιάσουμε τη βάση για να περάσουμε. Ένας πιστός τον ρώτησε τι θα γίνει εάν με βάση 10 εμείς πιάσουμε 8,5 και ο Γέροντας απάντησε: “Ε, πιάσε εσύ 8,5 ευλογημένε και θα σου ρίξει ο Θεός μια κλωτσιά και θα σε βάλει στον Παράδεισο!”
Γέροντα ποιός πρέπει να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, η γυναίκα ή ο άντρας; Όποιος προλάβει πρώτος!
Η ανατροφή του παιδιού αρχίζει από την εγκυμοσύνη. Αν η μητέρα που κυοφορεί συγχύζεται και στενοχωριέται, το έμβρυο μέσα στην κοιλιά της ταράζεται. Ενώ όταν η μάνα προσεύχεται και ζει πνευματικά, το παιδάκι στην κοιλιά της μάνας αγιάζεται.
Όταν η γυναίκα που είναι έγκυος δε θέλει το παιδί, αυτό, πολλές φορές το καταλαβαίνει, τυλίγεται με τον ομφάλιο λώρο και πεθαίνει
Θα χρειάζονταν πράγματι πολλά βιβλία για να αναφέρει κανείς και μόνο τις διδαχές που ο Παϊσιος έδωσε σε πιστούς όλα τα χρόνια της ζωής του. Δυστυχώς, όμως, οι διδαχές είναι εκείνο το μέρος από το Γέροντα που προφανώς ενδιαφέρει λιγότερο τον περισσότερο κόσμο. Οι πιο πολλοί εστιάζονται στις προφητείες που έδωσε και οι οποίες αφορούν κυρίως σε έναν Ελληνοτουρκικό πόλεμο ο οποίος θα συμβεί σύντομα αλλά πολύ γρήγορα θα πάρει μεγάλες διαστάσεις και θα οδηγήσει σε μια γενικευμένη σύρραξη στη γειτονιά μας, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί πολύς κόσμος στο θάνατο αλλά και στην επιστροφή στις χριστιανικές διδαχές. Κορωνίδα αυτής της ένοπλης σύρραξης θα είναι, πάντα σύμφωνα με τον Παϊσιο, η επιστροφή της Κωνσταντινούπολης στους Έλληνες και η πλήρης διάλυση της Τουρκίας, στο σημείο που θα έχει φτάσει στη μεγαλύτερη ακμή της…
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι ο Γέροντας δεν έκανε αυτές τις προβλέψεις αλλά ότι προέρχονται από σκοτεινά κέντρα που σκοπό έχουν να διατηρήσουν τους Έλληνες σε εφησυχασμό προκειμένου να μην αναλάβουν δράση. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το επιβεβαιώσει ή να το διαψεύσει, εκτός ίσως από εκείνους στους οποίους ειπώθηκαν οι προβλέψεις αυτές. Για την ιστορία πάντως, γνωρίζω άτομο, της απόλυτης εμπιστοσύνης μου, στο οποίο είχε ειπωθεί το μέλλον του Ελληνισμού, με την επισήμανση ότι το άτομο αυτό θα τα δει όλα αυτά να εξελίσονται όσο ζει. Οπότε, θα μου επιτρέψετε και πάλι να πιστέψω το δικό μου άτομο και όχι αόριστες θεωρίες. Σε κάθε περίπτωση θα σας παραθέσω τις προφητείες αυτές και θα είναι στο δικό σας χέρι να τις πιστέψετε ή να αμφιβάλετε για αυτές και να τις απορρίψετε. Εάν αυτά όντως τα είπε ο Γέροντας και αν πράγματι ισχύουν τότε, όπως εκείνος είπε, θα τα δούμε να συμβαίνουν μέσα στο χρονικό διάστημα της ζωής μας…
Η Τουρκία για τον Παϊσιο
Ο Παϊσιος δεν δίσταζε να αποκαλεί τους Τούρκους “καταραμένη φυλή” εξαιτίας των δεινών που έχουν προκαλέσει στην Ελλάδα. Σε ερώτηση πιστού και αν είναι κρίμα το ότι προέβλεπε πως θα χαθούν πολλοί Τούρκοι, εκείνος απάντησε πως οι Τούρκοι δεν είναι έθνος που προέκυψε από ευλογία του Θεού αλλά ότι Αυτός το εμφάνισε στην ιστορία για να λειτουργήσει ως όργανο τιμωρίας ενάντια στους Βυζαντινούς και θύμιζε και άλλα έθνη που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της ιστορίας σχεδόν από το πουθενά και προέβαλαν ως καταστροφείς και κατακτητές αλλά όταν ολοκληρώθηκε η αποστολή τους τότε εξαφανίζονταν. Ο Παϊσιος έλεγε πως το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και με την Τουρκία, την οποία παρομοίαζε με μια αλεπού που στην προσπάθειά της να ξεφύγει τις παγίδες του κυνηγού πηδάει και με τα τέσσερα πόδια και τελικά το αποτέλεσμα είναι να πιάνεται ολόκληρη στη φάκα. Τόνιζε πάντως πως η καταστροφή του Βυζαντίου δεν οφείλεται στην Τουρκία αλλά στους επίγειους υποκινητές της, λέγοντας πως δεν είναι η Τουρκία που μας κατέστρεψε αλλά ένα σύνολο από άλλα ευρωπαϊκά έθνη, τα οποία τη βοήθησαν με τη στάση τους. Τόνιζε (και αυτό ίσως είναι αξιοπερίεργο μπροστά στα σύγχρονα γεγονότα) ότι οι Τούρκοι όσο και να φωνάζουν θα είναι πάντοτε σε χειρότερη μοίρα από τους Έλληνες και πως “έχουν τα κόλυβα στο ζωνάρι τους”, εννοώντας ίσως ότι το τέλος τους είναι κοντά. Το ότι θα είναι σε χειρότερη μοίρα πιθανώς να αναφέρεται στο βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας τους.
Ως προς το πότε θα συνέβαιναν αυτά που έλεγε για την Τουρκία, σε μερικές περιπτώσεις απαντούσε ότι δεν γνωρίζουμε τον ακριβή χρόνο αλλά τις περισσότερες φορές, χωρίς να αναφέρεται σε συγκεκριμένο έτος απαντούσε στους επισκέπτες του πως θα γίνονταν σύντομα και πως εκείνοι θα προλάβαιναν να τα δουν, σε αντίθεση με τον ίδιο που θα είχε πεθάνει ως τότε. Άλλες φορές έδινε “στίγματα” όπως ότι όλα αυτά θα ξεκινούσαν με το που θα πλήθαιναν αναφορές για την επέκταση των χωρικών υδάτων από 6 σε 12 μίλια ή όταν την Τουρκία θα την κυβερνούσε μια “νέα γενιά πολιτικών”. Πολλοί θεωρούν πως αυτή η γενιά είναι το δίδυμο Ερντογκάν – Νταβούτογλου, το οποίο αυτοπροσδιορίζει την πολιτική του ως “νέα πολιτική” και που προβάλει ανοιχτά πλέον το όραμα της ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη μετατροπή της Τουρκίας σε περιφερειακή δύναμη.
Η σημερινή κατάσταση της Τουρκίας
Σήμερα η Τουρκία θεωρείται από πολλούς ως μια αναδυόμενη περιφερειακή δύναμη. Εξοπλίζεται διαρκώς και επιχειρεί πολλά διπλωματικά και πολιτικά ανοίγματα, εφαρμόζοντας την πολιτική των “μηδενικών προβλημάτων” με τις γείτονες χώρες με μοναδικές εξαιρέσεις την Ελλάδα και την Κύπρο. Η Τουρκία επιχειρεί να βάλει χέρι στη Μέση Ανατολή, μέσω της ανατολικής Μεσογείου, στις χώρες της Αραβικής Άνοιξης αλλά και στα Βαλκάνια μέσω ανάμιξης στα Σκόπια και στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας αλλά κοιτάζει και προς τον Καύκασο, στον οποίο το μοναδικό της θέμα είναι η Αρμενία. Όνειρό της είναι η ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και για να την πετύχει κάνει επικίνδυνους διπλωματικούς ελιγμούς, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε δυσμένεια (η οποία ωστόσο δεν εκφράζεται ανοιχτά) με τις ΗΠΑ και σε έντονη αντιπαράθεση με το Ισραήλ το οποίο κατηγορεί για εγκλήματα ανοιχτά πλέον. Η κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο είναι τεταμένη και επιχειρεί επίσης να ελέγξει τις εξελίξεις στη Συρία, μετά την ανατροπή του καθεστώτος του Άσαντ, η οποία είναι μάλλον βέβαιη.
Οι κινήσεις της αυτές έχουν θορυβήσει χώρες που λογίζονται στους συμμάχους της, όπως η Ρωσία και το Ιράν και πιθανώς να υπάρξουν εξελίξεις στο άμεσο μέλλον. Τα μεγάλα της μέτωπα είναι το ελληνοκυπριακό (το οποίο όμως δεν παίρνει πολύ στα σοβαρά θεωρώντας το κατώτατο αντίπαλο), το Αρμενικό που επίσης δεν πολυλογαριάζει αλλά και τα δύο σημαντικότερα για την ίδια: το Κουρδικό και το Ισραηλινό, τα οποία είναι πραγματικές πυριτιδαποθήκες και ειδικά το πρώτο που, ως γνωστόν, βρίσκεται εντός των συνόρων της, διασκορπισμένο σε ολόκληρη την επικράτειά της αλλά ιδίως στα ανατολικά σύνορα. Οι Κούρδοι λέγεται πως έχουν λάβει διαβεβαιώσεις από τις ΗΠΑ ότι θα τους δοθούν εδάφη του βόρειου Ιράκ αλλά και της Τουρκίας προκειμένου να σχηματίσουν κράτος αλλά οι ίδιοι επιθυμούν διακαώς την έξοδο στη Μεσόγειο. Τι μέλει γενέσθαι, θα δείξει.
Το Ισραήλ από την άλλη, έχει επιδεινώσει τις σχέσεις του με την Τουρκία εξαιτίας των κυπριοϊσραηλινών γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ, με αποτέλεσμα να επικρατεί έντονη κινητικότητα στην ανατολική Μεσόγειο σε πολλά επίπεδα. Στην Ελλάδα παραμένει το θέμα του Αιγαίου και ιδίως του Καστελόριζου αλλά και πολλών άλλων νησιών των οποίων την ελληνική κυριότητα αμφισβητεί η Τουρκία, όμως για αυτήν πλέον δεν είμαστε υπολογίσιμος αντίπαλος σε στρατιωτικό επίπεδο (αν και κάνουν μοιραίο λάθος) αλλά κυρίως σε πολιτικό λόγω της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, στο οποίο είμαστε και οι δύο μέλη.
Οι προφητείες του Παϊσιου
Ο Γέροντας Παϊσιος είχε ομολογήσει σε δεκάδες επισκέπτες του ότι θα έρθει μια εποχή – δεν προσδιόριζε το πότε αλλά έλεγε ότι εκείνοι θα προλάβαιναν να τη ζήσουν – κατά την οποία θα συμβεί ένας μεγάλων διαστάσεων πόλεμος στην περιοχή μας, ο οποίος θα ξεκινήσει εξαιτίας πολεμικής κίνησης της Τουρκίας σε βάρος ενός ή δύο νησιών μας, τα οποία δεν κατονόμαζε. Έλεγε μάλιστα ότι οι Τούρκοι θα έχουν κάποιου είδους πληροφόρηση νωρίτερα από εμάς και θα “χτυπήσουν” κάποια ελληνικά νησιά. Με αφορμή τις προφητείες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, διευκρίνιζε ότι εκείνος, μιλώντας για “εξαμίλια” δεν αναφέρεται στο ελληνικό τοπονύμιο αλλά εννοεί την επέκταση των 6 ναυτικών μιλίων που προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας και που αποτελεί αιτία πολέμου για τους Τούρκους (στην περίπτωση που τα επεκτείνουμε από 6 σε 12, όπως είναι το νόμιμο).
Του δραματικού αυτού γεγονότος, λέει ο Παϊσιος, θα έχει προηγηθεί πολιτική αναστάτωση στη χώρα, με 3 κυβερνήσεις να μην μπορούν να ολοκληρώσουν τη θητεία τους. Θα έχουν επιβληθεί σκληρά οικονομικά μέτρα στο λαό, θα έχουν εφαρμοστεί δύο φορές δυσβάστακτοι φόροι, από τους οποίους ο δεύτερος δεν θα προλάβει να αποδοθεί γιατί ο λαός θα εξεγερθεί και θα καθαιρέσει τους πολιτικούς. Πάντως ο ελληνικός λαός, έλεγε, θα πεινάσει και ο ένας θα πρέπει να βοηθήσει τον άλλο, όπως και τα μοναστήρια θα πρέπει να στηρίξουν το λαό, αν και έλεγε πως η κατάσταση αυτή θα διαρκέσει μήνες, δηλαδή όχι πολύ.
Μετά από αυτό ή ταυτόχρονα, θα γίνεται μεγάλη συζήτηση για την επέκταση των χωρικών υδάτων που θα οδηγήσει σε αμοιβαία απομάκρυνση των πρέσβεων από Αθήνα και Άγκυρα. Μετά από αυτό το γεγονός, έλεγε ο Παϊσιος, ο πόλεμος θα είναι πολύ κοντά αλλά τα πραγματικά φοβερά γεγονότα τώρα ξεκινούν. Διότι την τρίτη ημέρα από την επίθεση της Τουρκίας θα ξεκινήσει μια σφοδρή επίθεση των Ρώσων κατά των Τούρκων, η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα η Τουρκία να χάσει τον πόλεμο μέσα σε μία εβδομάδα. Μετά όμως η σύρραξη θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη, καθώς Ευρωπαίοι και Αμερικανοί θα κινήσουν κατά της Ρωσίας, οπότε και θα συμβεί ένας καταστροφικός πόλεμος μέσα στην Κωνσταντινούπολη, ο οποίος, λένε άλλες προφητείες, θα λήξει με σαφή παρέμβαση του Θεού (??). Ως αποτέλεσμα της συνθηκολόγησης, η Πόλη θα δοθεί στους Έλληνες, οι οποίοι θα παραμείνουν ουδέτεροι και θα μετακινήσουν στρατό μόνο στα σύνορα, οπότε και δεν θα χαθεί ή τραυματιστεί κανείς.
Οι προφητείες του Παϊσιου, καθώς και οι σχετικές του Κοσμά Αιτωλού και του Αγίου Αρσενίου, μιλούν για πολύ ξεχωριστά γεγονότα και έχουν πολλά περισσότερα μυστηριώδη σημεία από αυτά που γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος. Ο Παϊσιος έλεγε ότι ένα ακόμα αποτέλεσμα του Πολέμου θα είναι η πλήρης απελευθέρωση της Κύπρου, η οποία θα είναι επίσης αναίμακτη. Παρακάτω θα σας παραθέσω ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα σημεία από τις προφητείες αυτές, επιγραμματικά.
σύμμαχοι της Ρωσίας θα είναι κάποιοι, οι οποίοι τώρα δεν φαίνονται (το έτος που ζούσε ο Παϊσιος) αλλά θα τους δείτε να προβάλουν και θα είναι όσοι οι κόκκοι της άμμου (Κινέζοι; Ινδοί; κάποιοι άλλοι;)
η Τουρκία θα τριχοτομηθεί: ένα μέρος της θα δοθεί στην Ελλάδα, ένα στους Κούρδους και ένα στους Αρμένιους. Ο Πόντος θα έχει ένα “αυτόνομο” καθεστώς και θα μπορούν να το επισκέπτονται Έλληνες αλλά δεν θα δοθεί στην Ελλάδα
Ο πληθυσμός της Τουρκίας θα μειωθεί στο 1/3 του σημερινού και θα μεταφερθεί στο ασιατικό τμήμα. 1/3 θα πεθάνει στον πόλεμο, 1/3 θα αποδεκατιστεί από “ασθένεια”
Μέσα στην Πόλη υπάρχουν πάρα πολλοί οι οποίοι θα βοηθήσουν στον πόλεμο. Είναι “κρυπτοχριστιανοί”
Η ΕυρωπαΙκή Ένωση θα διαλυθεί
οι Τούρκοι θα εκδιωχθούν ως την Κόκκινη Μηλιά και το μεγαλύτερο μέρος της τουρκικής επικράτειας θα είναι ακατοίκητο
ο πόλεμος θα φτάσει μέχρι το Ισραήλ, με “γήπεδο” την Παλαιστίνη και “τάφο” τη Νεκρά Θάλασσα
θα γκρεμιστεί το τέμενος του Ομάρ, 200.000.000 Κινέζοι θα περάσουν τον Ευφράτη ποταμό με κατεύθυνση την Ιερουσαλήμ
ο διαμελισμός της Τουρκίας θα είναι “ευγενικός” (?)
οι λαοί του Βορά θα πάνε με τους Αμερικανούς αλλά οι Ρώσοι θα τους κάψουν
η Κύπρος θα απελευθερωθεί αλλά όταν μετανοήσουν οι Κύπριοι
το κράτος των Σκοπίων θα καταρρεύσει. Μην το φοβάστε
ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι θα σηκώσουν πάλι κεφάλι
η Πόλη θα ανοικοδομηθεί από την αρχή
η διοίκηση της Πόλης από τους Έλληνες θα είναι και στρατιωτική και πολιτική
η επόμενη γενιά θα μας φέρει Γερμανούς να μας μάθουν τη γλώσσα μας και τα παιδιά μας θα μας φτύνουν
αυτοί που κατάργησαν τα Αρχαία, πάλι θα τα ξαναφέρουν
Θα πάρουμε την Αγιά Σοφιά και θα ανοίξει και η πύλη…αυτή την πύλη δεν την ξέρει κανείς (???)
οι μιναρέδες (της Αγίας Σοφίας) θα γίνουν στύλοι για τους στυλίτες και θα κρέμονται τα κομποσκοίνια μέχρι κάτω
ο ηγέτης αυτού του πολέμου θα είναι Εβραίος
Κοσμάς Αιτωλός
Οι παρακάτω προφητείες συνήθως λέγεται ότι αφορούν στα ίδια γεγονότα που περιγράφει και ο Παϊσιος
όταν δείτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά ύδατα, τότε θα λυθεί το ζήτημα της Πόλης
στην Πόλη θα χυθεί αίμα που τριχρονίτικο δαμάλι θα πλεύσει
οι Τούρκοι θα φύγουν αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φτάσουν ως τα εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν στην Κόκκινη Μηλιά. Από τους Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθεί, το 1/3 θα βαπτισθεί και μόνο το 1/3 θα φτάσει στην Κόκκινη Μηλιά
θα σας επιβάλουν μεγάλο και δυσβάστακτο φόρο αλλά δεν θα προφτάσουν
θα βάλουν φόρο στις κότες και στα παράθυρα
οι Τούρκοι θα μάθουν το μυστικό 3 ημέρες γρηγορότερα από τους χριστιανούς
όταν ο πόλεμος πιαστεί από κάτω, τότε κοντά θα είναι
θα ρθει καιρός που μια γυναίκα θα διώχνει τους Τούρκους με τη ρόκα
από ψηλά, μέσα από το λιμάνι θα έρθει ο χαλασμός
δεν θα φτάσει ο στρατός στην Πόλη. Στη μέση του δρόμου θα μάθει ότι ήρθε το ποθούμενο
Στο επόμενο μέρος του άρθρου θα μελετήσουμε και κάποιες ακόμα προφητείες που σχετίζονται με τα γεγονότα εκείνης της περιόδου…
Προφητεία Μονής Κουτλουμουσίου
Ανησυχία κόσμου.
Γενική απελπισία επί της γης.
Μάχη επτά κρατών εις Κωνσταντινούπολιν. Τρία ημερονύκτια σφαγή. Νίκη του μεγαλυτέρου κράτους κατά εξ κρατών.
Συμμαχία εξ κρατών κατά του έβδομου κράτους: τρία ημερονύκτια σφαγή.
Παύσις πολέμου υπό Αγγέλου,(Θεού Χριστού) και παράδοσις Πόλεως στοις Έλλησιν.
Υπόκυψις Λατίνων εις αλάνθαστον πίστιν ορθοδόξων.
Εξωθήσεται ορθόδοξος πίστης από Ανατολών μέχρι Δυσμών.
Φόβος και τρόμος βαρβάρων υπo αυτής.
Παύσις του Πάπα και κήρυξις ενός Πατριάρχου δια όλην την Ευρώπην.
Εν πέντε και πεντήκοντα έτοι το τέλος των θλίψεων, την δε εβδόμην ουκ έστι ταλαίπωρος, ουκ έστιν εξόριστος, επανερχόμενος εις τας αγκάλας της μητρός, αγαλλομένης.
Ουτώς έσται, και ούτω γένοιτο. Αμήν, Αμήν, Αμήν. Εγώ ειμί το Α και το Ω. Πρώτος και έσχατος. Τέλος μια ποίμνη και εις ποιμήν έσται της αληθούς Ορθοδόξου πίστεως. Αυτό γένοιτο. Αμήν, Αμήν, Αμήν.
Προφητεία Αγιορίτη Ιωσήφ εκ της Μονής Βατοπαιδίου
“Ακούσατε Έθνη και λαοί της Οικουμένης πάσης / και εσύ αναγνώστα πρόσεχε σ’αυτό που θα διαβάσης.
Είναι σκληρά και λυπηρά, αλλά είναι πεπρωμένα /να γίνουν όσα στας Γραφάς ευρίσκονται γραμμένα.
Τάγραψαν οι Πατέρες μας ο κόσμος για να μάθη / από αυτόν τον
πόλεμο τι μέλλεται να πάθη.
Για να προσφύγη στον Θεόν και να μετανοήση / αν θέλη για να σωθή και ευτυχής να ζήση.
Με μιας θα ανάψη η φωτιά από μικρή αιτία/ κραυγή πολέμου έρχεται από τη Βουλγαρία.
Η δε Ρωσία ξαφνικά εισβάλλει στην Τουρκία / και ως χείμαρρος ορμητικός σαρώνει την Περσία.
Και προχωρεί ακάθεκτη φθάνει στην Παλαιστίνη / Θεός θέλει ο Αντίχριστος του Κόσμου για να γίνη.
Τότε κατέρχονται ομού της Δύσεως τα κράτη / ουαί στα Έθνη του Βορρά γίνονται όλα στάχτη.
Με λύσσα αμύνεται σκληρά η Αρκτος (Ρωσία) στην Τουρκία / που αδίκησε την Ελλάδα και όλη αναφλέγεται και καίει σα λαμπάδα.
Ματαίως αγωνίζεται η Άρκτος να κράτηση / τα περιβόητα Στενά(Σουέζ) στο τέλος θ’ απηυδήσει.
Γιατί από την Ανατολή, Κορέα, Μαντζουρία / εισβάλλει η Αμερική με την Ιαπωνία / και προχωρεί ολοταχώς γραμμή στη Σιβηρία/ ενώ στη Δυτική πλευρά νικά η Γερμανία / και τότε είναι αδύνατον να κρατηθή η Ρωσία / και εγκαταλείπει τα Στενά, Αίγυπτον και Τουρκία.
Κτυπιέται η Άρκτος πανταχού και φεύγει προτροπάδην/όπως διασκορπίζεται ένα άτακτο κοπάδι.
Τότε ομού θα ητηθή και η δόλιος Τουρκία/ γιατί θα πράξη πονηρά μεγάλη προδοσία.
Γιατί αφού καταβληθή όλη από τη Ρωσία/ Θα συμμαχήσει μετ’αυτής και με την Βουλγαρία. Για τούτο όσοι χριστιανοί ευρίσκονται στην Πόλη/ και στα περίχωρα αυτής,πρέπει να φύγουν όλοι.
Γιατί η Πόλις (=Κωνσταντινούπολη) θα καή και ουδείς θα απομείνη/κάτοικος ζων εντός αυτής.
Μον’ ο Ναός θα μείνη/(ο οίκος ούτος και Ναός της του Θεού Σοφίας /όστις θα μείνει αείφωτος φάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας/ εξ ού το φως θα ξαπλωθή σ’ όλη την Οικουμένη/ της Βασιλείας του Χριστού που ο κόσμος αναμένει).
Η πρώτη φάσις έληξε του τρομερού πολέμου/ τόσα δεινά πέντε μηνών δεν επαρκούν Θεέ μου;/ κι πάλιν νέος πόλεμος θ’ αρχίση να ξεσπάση/αλλοίμονο στον άνθρωπο τι έχει να περάση.
Το ζήτημα της Πόλεως πάλι θα βγει στη μέση/κι ο κόσμος θα περιπλεχθεί και δε θα ξεμπερδεύση.
Αμέσως η διχόνοια ενσκήπτει εις την Κρήτη/και ανάπτουν εις τα αυθωρεί (αμέσως) τα μίση και τα πάθη.
Αφού οι ισχυροί της γης απογοητευθώσιν/ τότε θα γίνη πόλεμος, που ουδέποτε έχει γίνει, αλλοιμονον στους ασεβείς κανείς δε θα απομείνη.
Τότε η Ελλάς ουδέτερη και πάντα αδικημένη/το δίκαιο της θα ζητή/και έτοιμη θα αναμένη/χωρίς ν’ αναμιχθή.
Και τότε θα μιλήση όταν η σάλπιγξ του Θεού/εκ του ουρανού σαλπίση για να δικαιωθεί.Τότε τα Έθνη μεληδόν θα σφάζωνται αγρίως/στα όρια της Πόλεως για τα Στενά κυρίως.
Τότε θα πλεύση και πνιγή στο αίμα το μοσχάρι/τότε θα εκκαθαρισθή η ήρα απ’ το σιτάρι.
Στη θάλασσα όπου βρεθή πλοίο δεν θ’ απομείνει /και από το αίμα η θάλασσα κοκκινωπή θα γίνη.
Η Πόλις θα κατακαυσθή κι ίχνος δεν θα υπάρξη/πλέον ανθρώπου υλιστή γιατί πολλά έχει πράξη.
Μόνος θα μείνει ο Ναός της του Θεού Σοφίας/το στόλισμα της Νύμφης του Αγίας του Εκκλησίας. Τρία ημερονύκτια θα διαρκέση η μάχη/όποιος εξέλθει ζωντανός μεγάλη τύχη θάχη.
Κράτη ομού δέκα οκτώ με πείσμα αγριεμένα/θα σφάζωνται αλλόφρονα στο αίμα βουτυγμένα. Την τρίτη ημέρα ακριβώς όσοι εξηντλημένοι/από την μάχη ο’ οποζούν θα δούνε ξαφνιασμένοι /εκεί ψηλά στον ουρανό στα δεξιά τα μέρη/να λάμπη υπέρ τον ήλιον ένα μεγάλο αστέρι.
Και από τ’ αστέρι κάτωθεν ένας Σταυρός ν’αστράπτη/πύρινος κατακόκκινος κι’έκπληκτα τα Κράτη /ακούσουνε εκ του ουρανού μια φωνή βροντώδη/αγγέλου απροσδόκητον που θα σταθούν στο πόδι.
Τα όπλα θα πετάξουμε στη γη και τρομαγμένοι/τ’ αστέρι θα κοιτάξουνε σαν απολιθωμένοι. Σταθήτε θ’ ακουσθή φωνή. Σταθήτε επί τόπου/Γιατί αρκετά εχύθηκε το αίμα του ανθρώπου. Σπεύσατε πάραυ
τα εκεί στα δεξιά τα μέρη/το τόξο ακολουθήστε που βγαίνει από το αστέρι.
Κι εκεί θα βρήτε άνθρωπον άγιον/δικόν μου.
Ποιμένα αυτόν εξέλεξα δια το ποίμνιόν μου.
Τούτον και σεις εκλέξατε ποιμένα να ποιμάνη/τα πρόβατα μου, που γυρνούν έρημα δίχως στάνη.
Νύκτα θ’ ακουσθή η φωνή μου και ο κόσμος τρομαγμένος/εκ της φωνής της σάλπιγγος θα μείνη σαστισμένος.
Κι ευθύς το τόξον θα στραφή προς νότον στην Ελλάδα/που απ’ τό φως τό ουράνιον θα φέγγη σάν λαμπάδα.
Τότε θα καταφθάνουνε οι Πρέσβεις στην Ελλάδα/ολόχαρη δε η Ελλάς με βία και γρηγοράδα.
Τότε η Ελλάς θα σηκωθή πρώτη με το στρατό της/να εκπληρώσει ολόχαρη τον Ιερόν σκοπόν της.
Να καταλάβη αμαχητί, τα ιερά της μέρη/που της τα πήραν οι εχθροί, που όλος ο κόσμος ξέρει.
Τότε οι πρόσφυγες ομού από χαρά σκιρτώντες/θα τρέξουνε στα μέρη τους σαν αετοί πετώντας.
Τότε ο Έλλην Βασιλεύς, ο εκλεκτός Κυρίου/εις πάντα θάναι άριστος και επί της υφηλίου/θα άρχη και θα διοική μετά δικαιοσύνης/και η γη θα χαίρεται εκ διαρκούς ειρήνης.
Τα όπλα τα πολεμικά θα γίνουν εργαλεία/και άροτρα γεωργικά/κι ειρήνη και ευτυχία. Θα Βασιλεύση πανταχού/ κι ως αδελφοί να ζώσι/οι άνθρωποι επί της γης και δεν θα ερωτώσι/ο εις τον άλλον άνθρωπον μήπως και είναι ξένος/αλλά θα λέγεται αδελφός και εκ του Αδάμ το γένος.
Έλληνες ανανήψατε αυτή είναι η αλήθεια/μή σας πλανούν οι άπιστοι πώς είναι παραμύθια.
Όλα αυτά θα γίνουνε η ώρα πλησιάζει/το σύμπαν αναταράσεται και σας δεν σας τρομάζει: Η συμφορά που έρχεται τους ασεβείς να πλήξη/και εκ της γης αλύπητα να τους αξαφανίση.
Πάρετε την απόφασιν και λογικά σκεφθήτε/αν θέλετε να ζήσετε και αιώνια να σωθήτε/όλοι μετανοήσατε στραφήτε προς τα θεία/γιατί ουδεμία απ’ αυτήν υπάρχει σωτηρία.
Ο πόλεμος που έρχεται ουδέποτε έχει γίνει/τόσον μεγάλος και φρικτός και δεν θα γένη ειρήνη.
Εάν δεν εκκαθαρισθή η ήρα από το σιτάρι / και τα ζιζάνια θα καούν σαν το ξήρο χωρτάρι.
Μερικές σκέψεις
Ο Παϊσιος φαίνεται πως ήταν γνώστης αυτών των κειμένων. Αφενός ήταν Αγιορείτης, επομένως είτε θα τα είχε δει είτε θα του είχαν ειπωθεί και αφετέρου σε συνομιλίες με πιστούς που του έθεταν τα θέματα αυτά φαίνεται να επιβεβαίωνε τις πληροφορίες. Ο ίδιος μάλιστα φέρεται να είχε αναφέρει σε κάποιον πιστό ότι ο “Βασιλευς Κωνσταντίνος” θα μεσολαβήσει ώστε να δοθεί η Πόλη στους Έλληνες και μάλιστα τον περιγράφει ως καλό και πιστό. Σε ερώτηση άλλου πιστού περί του “Κωνσταντίνου”, απάντησε με διαφορετικό τρόπο θέλοντας ίσως να δείξει ότι δεν κυριολεκτεί αναφερόμενος στη βασιλική ιδιότητα: είπε λοιπόν ότι η Ελλάδα διαθέτει και Πρωθυπουργούς και Στρατηγούς.
Τόσο το κείμενο της Κουτλουμουσίου όσο και του Βατοπεδίου ταυτίζονται σχεδόν απόλυτα με αυτά που επαναλάμβανε ο Παϊσιος και ο Κοσμάς ο Αιτωλός πριν από αυτόν: ότι θα συμβεί καταρχήν ένας μεγάλος ρωσοτουρκικός πόλεμος, ο οποίος σε πρώτη φάση θα λήξει με σαρωτική νίκη των Ρώσων. Του πολέμου θα έχει προηγηθεί τουρκικό πλήγμα σε βάρος της Ελλάδας, το οποίο θα περιοριστεί στο Αιγαίο και σε ένα ή δύο νησιά. Στη συνέχεια, θα υπάρξει ένας συνασπισμός κρατών ενάντια της Ρωσίας: αναφέρεται ότι οι ΗΠΑ θα εισβάλουν μέσω της Ασίας, μαζί με την Ιαπωνία και στο δυτικό μέτωπο θα πολεμάει η Γερμανία. Η Κίνα δεν αναφέρεται πουθενά, ούτε τα υπόλοιπα μεγάλα κράτη των G20. Ο πόλεμος της Ρωσίας θα φτάσει, λέει, έως την Αίγυπτο και θα σαρώσει την Περσία. Για να φτάσει κανείς στην Αίγυπτο, πρέπει να περάσει από το Ισραήλ. Περσία είναι το σημερινό Ιράν. Η πιθανότητα να συμβούν όλα αυτά μοιάζει πράγματι εφιαλτική αλλά υπάρχουν και άλλα παράξενα σημεία, όπως η συμμαχία της Βουλγαρίας, ενός μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη Ρωσία και όχι με τη Γερμανία, η οποία αρκετά εύστοχα θα έλεγα αναφέρεται εκείνη ως νικητήριο έθνος στη Δύση και όχι κάποιο άλλο: Η Γερμανία δεν λέγεται “ατμομηχανή” της Ευρώπης;
Η Ρωσία οπισθοχωρεί αλλά ο πόλεμος μαίνεται σφοδρότατος και τότε η Τουρκία κάνει το τελευταίο μεγάλο της λάθος: συμμαχεί με τη Ρωσία, οπότε και δέχεται την οργή των συμμάχων εντός των εδαφών της: ο πόλεμος μεταφέρεται μέσα στην Κωνσταντινούπολη, η οποία ισοπεδώνεται, εκτός από το Ναό του Θεού Σοφίας. Μετά από 5 ή 6 μήνες σφοδρών μαχών ο πόλεμος είναι αμφίρροπος και εκτός κάθε ελέγχου, οπότε συμβαίνει ίσως το πλέον παράδοξο από όλα: Θεϊκή Παρέμβαση τόσο απόλυτη και τόσο αδιαμφισβήτητη που ο πόλεμος σταματά, γίνεται συνθηκολόγηση και παράδοση της Πόλης σε Έλληνες, Ρώσους και Δυτικούς και υποδεικνύεται ένας Έλληνας “Βασιλιάς” από τον Άγγελο του Θεού. Ο “βασιλιάς” εκείνος θα φέρει την ειρήνη σε όλο τον κόσμο για μεγάλο χρονικό διάστημα.
“Θεός θέλει ο Αντίχριστος του Κόσμου για να γίνει”
Η προσοχή μου έπεσε σε αυτό το στίχο κυρίως διότι μελετώ το θέμα του “Αντίχριστου” αλλά και διότι παρατήρησα την τοποθέτησή του μέσα στο ποιήμα. Μου φαίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον το γεγονός ότι υπάρχει αναφορά στον Αντίχριστο στο σημείο όπου το ποιήμα μιλά για την προέλαση των Ρώσων έως την Παλαιστίνη, τα πρόθυρα της Ιερουσαλήμ δηλαδή. Με άλλα λόγια, απλούστερα, η διήγηση έχει ως εξής: “Η Ρωσία εισβάλει στην Τουρκία, εισβάλει στην Περσία και σαρώνει και τις δύο, φτάνει στην Παλαιστίνη γιατί ο Αντίχριστος θέλει να γίνει Θεός”. Νομίζω ότι μας λέει αρκετά ξεκάθαρα ότι η κίνηση αυτή θα είναι έργο του Αντίχριστου. Ποιός θα είναι ο Αντίχριστος, όμως; Ο Πρόεδρος της Ρωσίας εκείνη την εποχή; Νομίζω θα ήταν βεβιασμένο να καταλήξουμε σε ένα τέτοιο συμπέρασμα. Πιθανώς να εννοεί ότι ο Αντίχριστος είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από όλα τα πολεμικά γεγονότα, τα οποία όμως η καταλυτική δύναμη του Θεού μπορεί να μεταστρέψει (και θα το κάνει) προς όφελος των ανθρώπων. Δεν είναι λίγοι πάντως εκείνοι που ταυτίζουν το Ρώσο Πρωθυπουργό Βλαντιμίρ Πούτιν με τον Αντίχριστο. Είναι φαίνεται μια πάγια τακτική ορισμένων να αναζητούν την ταυτότητα του Αντιχρίστου σε ηγέτες αλλά προσωπικά αμφιβάλω ότι θα είναι ένας από τους σημερινούς. Ο Πούτιν έχει έναν ενδιαφέροντα αστρολογικό χάρτη αλλά είναι ενδιαφέρων από πολλές απόψεις έτσι κι αλλιώς. Η αριθμητική αξία του ονόματός του μας δίνει 6, το ίδιο και η ηλικία του το επόμενο έτος. Ζώδιό του είναι ο Ταύρος, ζώδιο της χώρας του ο Υδροχόος και το ζώδιό του ταυτίζεται με εκείνο της Κύπρου, για την οποία δείχνει έντονο ενδιαφέρον. Το ίδιο ενδιαφέρον δείχνω κι εγώ για αυτόν.
Είναι πάντοτε εξαιρετικά επισφαλές να προσπαθήσει κανείς να ερμηνεύσει τις προφητείες ή και ακόμα να ελέγξει την πηγή προέλευσής τους. Μερικοί αμφιβάλουν έντονα, επίσης, διότι αυτές (οι προφητείες) φαίνεται να είναι εξαιρετικά ευνοϊκές για την Ελλάδα: είναι σαν να μας “δίνουν” όλα όσα ζητάμε και αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη σημερινή τουλάχιστον πραγματικότητα. Ο Παϊσιος διαβεβαίωνε πως όλα αυτά θα συμβούν και θα είναι πράγματι υπέρ της Ελλάδας και αυτό το απέδιδε σε δύο πραγματικότητες: πρώτον στο ότι ο ελληνικός λαός είναι εδώ και αιώνες εξαιρετικά ευσεβής και πιστός και δεύτερον στο ότι τα δεινά τις Ελλάδας, από την εποχή του Βυζαντίου κιόλας, αποτελούσαν παιδαγωγικές τιμωρίες (“κανόνα” στην εκκλησιαστική ορολογία), οι οποίες έκαναν τον κύκλο τους και τώρα η τιμωρία θα λήξει. Ακόμα και η εμφάνιση των Τούρκων στον παγκόσμιο χάρτη, έλεγε ότι δεν είχε την ευλογία του Θεού ώστε να αποτελέσει ένα έθνος που θα προκόψει αλλά το ανέδυσε προκειμένου να αποτελέσει την παιδαγωγική τιμωρία προς τους Έλληνες χριστιανούς. Τώρα, έλεγε ο Παϊσιος, ήρθε η ώρα που το έθνος αυτό θα εξαφανιστεί όπως και τόσα άλλα, διότι ολοκλήρωσε την “αποστολή” του. Πριν το τέλος της, όμως, θα έχει μια τελευταία αναλαμπή και θα προβεί σε ένα τελευταίο χτύπημα κατά των Ελλήνων, διότι ο Θεός μπορεί να “γυρίσει τη βίδα στο κεφάλι των ισχυρών” είτε προς όφελος είτε εις βάρος τους. Οι τελευταίες κινήσεις της Τουρκίας δείχνουν μια αλαζονεία και πολλοί λένε πράγματι ότι φέρονται σαν να μη σκέφτονται την πιθανότητα αποτυχίας. Επαληθεύονται, άραγε, οι προφητείες με την πρόσφατη (έστω και “άσφαιρη” προς το παρόν) σύρραξη στην ανατολική Μεσόγειο; Πως θα εξελιχθεί ο παγκόσμιος χάρτης εάν όλα αυτά βγουν αληθινά; Πως ακριβώς θα είναι η καθολικη ειρήνη που θα ακολουθήσει; Εάν οι προφητείες είναι αληθινές, θα το διαπιστώσουμε σύντομα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου