Οι συνέπειες της εξαφάνισης της χλωρίδας θα γίνονταν άμεσα αισθητές σε όλα τα επίπεδα της τροφικής αλυσίδας.
Στη φύση τα φυτοφάγα ζώα θα πέθαιναν από την πείνα μέσα σε λίγες εβδομάδες, για να... ακολουθήσουν τα σαρκοφάγα μερικές εβδομάδες αργότερα. Το ανθρώπινο είδος θα επιβίωνε λίγο παραπάνω, για δύο λόγους. Κατ’ αρχάς, η ποσότητα των αποθεμάτων σε φαγητό παγκοσμίως υπολογίζεται γύρω στο 17% της εκτιμώμενης ετήσιας κατανάλωσης, σύμφωνα με στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών.
Έτσι, μόνο με το φαγητό που φυλάμε σε αποθήκες, θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε άνετα για περίπου δύο μήνες. Δεύτερον, υπάρχουν αποθέματα φαγητού και για κατοικίδια ζώα. Αυτό θα μας έδινε τη δυνατότητα να επιβιώσουμε για ακόμη δύο μήνες. Επομένως, με τα συγκεκριμένα αποθέματα υπολογίζεται ότι θα επιβιώναμε συνολικά περίπου τέσσερις μήνες. Αν, πάλι, στόχος μας ήταν απλώς να διατηρηθεί το ανθρώπινο είδος, χωρίς να επιβιώσει ολόκληρος ο πληθυσμός της Γης, τα δεδομένα αλλάζουν.
Μια κοινότητα 2-300 ζευγαριών θα μπορούσε να μαζέψει αρκετό φαγητό ώστε να επιβιώσει για πολύ περισσότερο, αρκεί να μπορούσε να υπερασπιστεί τις προμήθειές της. Σε αυτή την περίπτωση, η «ημερομηνία λήξης» του ανθρώπινου είδους θα συνέπιπτε με αυτήν που έχουν οι κονσέρβες: γύρω στα δέκα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου