Αμερικανοί πλαστικοί χειρούργοι κατόρθωσαν να κάνουν ανθρώπινα πτώματα να ανοιγοκλείσουν τα μάτια τους... χάρη σε τεχνητούς μυς, ένα επίτευγμα που στο μέλλον μπορεί να βοηθήσει χιλιάδες ασθενείς, οι οποίοι πάσχουν από παράλυση στα βλέφαρα και στο πρόσωπο, να μπορέσουν και πάλι από μόνοι τους να ανοιγοκλείσουν τα μάτια τους.
Η έρευνα έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας (Ντέηβις), υπό τον πλαστικό χειρούργο προσώπου Τρέηβις Τόλεφσον και δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό "Archives of Facial Plastic Surgery" (Αρχεία Πλαστικής Χειρουργικής Προσώπου), σύμφωνα με το Live Science. Οι επιστήμονες πειραματίστηκαν με τεχνητούς μυς σε έξι δωρηθέντα πτώματα ανθρώπων. Οι τεχνητοί μυς (που είναι δημιούργημα της εταιρίας SRI International με έδρα την Καλιφόρνια) κατέστη εφικτό να λειτουργήσουν ως φυσικοί ανθρώπινοι μυς, όταν υπέστησαν διαστολή και συστολή, αφού υποβλήθηκαν σε ηλεκτρικά ερεθίσματα. Κάθε μυς αποτελείται από ένα μαλακό τμήμα από ακρυλικό ή σιλικόνη, το οποίο γίνεται "σάντουιτς" ανάμεσα σε ηλεκτρόδια από σωματίδια άνθρακα. Όταν το ρεύμα διαπερνά τον τεχνητό μυ, τα εξωτερικά στρώματά του συμπιέζονται και έτσι "στριμώχνουν" το εσωτερικό μαλακό τμήμα, το οποίο επεκτείνεται, με συνέπεια να υφίσταται διάταση όλος ο μυς. Όταν το ρεύμα σταματά, ο μυς υφίσταται συστολή.
Οι γιατροί έκρυψαν τους τεχνητούς μυς και τη συνοδευτική μπαταρία στους κροτάφους του νεκρού σώματος και τα συνέδεσαν με ιστούς γύρω από τα μάτια, "δένοντας" τους με μικροσκοπικές βίδες τιτανίου πάνω στα μικρά οστά του ματιού. Όταν περνούσε το ρεύμα, ο μυς κινείτο παρασέρνοντας τα βλέφαρα και κάνοντας έτσι τα μάτια να ανοιγοκλείνουν. Ορισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να ανοιγοκλείσουν τα μάτια τους, έχοντας μια μόνιμη παράλυση βλεφάρων, καθώς το εγκεφαλικό νεύρο που ελέγχει την ακούσια κίνηση των βλεφάρων, έχει υποστεί βλάβη λόγω ατυχήματος, εγκεφαλικού, χειρουργικής επέμβασης για αφαίρεση όγκου στο πρόσωπο κ.α. Ορισμένοι άλλοι ασθενείς γεννιούνται με το λεγόμενο "σύνδρομο Μόμπιους", το οποίο χαρακτηρίζεται από μη αναπτυγμένα νεύρα στο πρόσωπο, με συνέπεια αυτοί οι άνθρωποι να μην μπορούν να πάρουν διάφορες εκφράσεις στο πρόσωπό τους, ούτε να χαμογελάσουν, ούτε καν να ανοιγοκλείσουν τα μάτια τους. Όταν το μάτι δεν ανοιγοκλείνει, μπορεί να αναπτύξει έλκος και το άτομο τελικά να τυφλωθεί. Σήμερα, η παράλυση των βλεφάρων αντιμετωπίζεται είτε με την μεταφορά μυός από το πόδι στο πρόσωπο (κάτι που όμως απαιτεί χειρουργική επέμβαση έξι έως δέκα ωρών και δεν θεωρείται κατάλληλη για ηλικιωμένους ή γενικά για ευάλωτα άτομα), είτε με την τοποθέτηση ενός μικρού χρυσού βαριδιού μέσα στο βλέφαρο, ώστε με τη δύναμη της βαρύτητας να βοηθά το μάτι να κλείνει. Αν και αυτή η δεύτερη μέθοδος είναι αποτελεσματική στο 90% των περιπτώσεων, το βλέφαρο ανοιγοκλείνει βραδύτερα από το κανονικό και δεν μπορεί να συγχρονιστεί σωστά με το υγιές βλέφαρο (όταν το πρόβλημα εμφανίζεται μόνο στο ένα από τα δύο μάτια), ενώ επιπλέον ορισμένοι ασθενείς δεν καταφέρνουν να κλείσουν το βλέφαρο με το χρυσό βαρίδι, όταν πέφτουν να κοιμηθούν.
Για να βρεθεί μια καλύτερη εναλλακτική μέθοδος, οι γιατροί του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας ανέπτυξαν τον τεχνητό μυ. Αν ο ασθενής έχει πρόβλημα μόνο στο ένα βλέφαρο, τότε ένας αισθητήρας τοποθετείται στο φυσιολογικό μάτι και ανιχνεύει την κίνηση του βλεφάρου που ανοιγοκλείνει, μεταδίδοντας ένα παλμό στον τεχνητό μυ, ώστε ο τελευταίος να ενεργοποιείται συγχρονισμένα. Αν οι ασθενείς έχουν πρόβλημα και στα δύο μάτια, τότε ένας ηλεκτρονικός βηματοδότης (σαν αυτόν για τους καρδιοπαθείς) αναλαμβάνει να στέλνει ρεύμα και να ενεργοποιεί τους τεχνητούς μυς στα δύο βλέφαρα ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η μελλοντική έρευνα στους συνθετικούς μυς ελπίζεται ότι θα επιτρέψει σε παιδιά που γεννιούνται με παράλυση προσώπου, να αποκτήσουν κυριολεκτικά το χαμόγελό τους. Οι αμερικανοί ερευνητές εκτιμούν ότι η μέθοδός τους θα είναι διαθέσιμη σε ασθενείς μέσα στην επόμενη πενταετία. Ήδη διεξάγουν δοκιμές με πειραματόζωα.
http://xorisoria.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου