Φοβάμαι…. Νιώθω ότι αυτή η χώρα αργοπεθαίνει!

Της Κυπραίου Μαρίας​-«Φοβάμαι…. Νιώθω ότι αυτή η χώρα αργοπεθαίνει» μου είπε με βουρκωμένα μάτια τις προάλλες η καλύτερη μου φίλη….

Έχει τελειώσει το τμήμα Μετάφρασης και Διερμηνείας στην Κέρκυρα και είναι κοντά στα δύο χρόνια άνεργη… αν εξαιρέσεις ένα διάστημα που δούλευε ως εποχιακή υπάλληλος στο νησί της.

Ενώ συζητούσαμε, είχε τα χέρια της σταυρωμένα, τα μάτια της κοιτούσαν δεξιά και αριστερά και φαινόταν πως συζητούσε κάτι που την πληγώνει και την κάνει να νιώθει αμήχανα.

Λέγαμε για την αυξανόμενη ανεργία και προσπαθούσα να την βοηθήσω, να της προτείνω λύσεις… Όμως η αισιοδοξία τείνει να εξαφανιστεί από τα καστανά όλο ζωντάνια μάτια της. Ότι και να της έλεγα, της φαινόντουσαν λόγια της παρηγοριάς.

Είναι 26χρονών και δεν μπορεί να κάνει όνειρα. Της το έχουν στερήσει και αυτό όπως έχουν κάνει και σε χιλιάδες άλλους νέους Έλληνες.


Οι αριθμοί εξάλλου μιλούν από μόνοι τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat η ανεργία των νέων στη χώρα μας έφτασε τον Αύγουστο στο 57%.

Επίσης το συνολικό ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα ανέβηκε στο 25,4% το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε., μετά την Ισπανία.

Το πιο τραγικό όμως είναι πως δεν υπάρχει φως στο τούνελ… Οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες! Η αμερικανική τράπεζα Citigroup προβλέπει εκτίναξη των ποσοστών ανεργίας στο 40% το 2015, ενώ δίνει 60% πιθανότητες στο σενάριο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη εντός των επομένων 18 μηνών!

Η κουβέντα μας έφτασε στο αν τελικά πρέπει να φύγει για το εξωτερικό….

Εκεί η φωνή της άλλαξε χρώμα… Ήταν «ποτισμένη» με οργή, θυμό και αγανάκτηση… «Γιατί με αναγκάζουν να σκεφτώ να εγκαταλείψω την χώρα μου, την οικογένεια μου και τους φίλους μου; Γιατί σαν μόνη λύση μπροστά μου φαίνεται να είναι η ξενιτιά;

Εμένα ποιος με ρώτησε;;; Νιώθω η ζωή μου να ξεγλιστρά μέσα από τα ίδια μου τα χέρια… Νιώθω ότι αυτή η χώρα αργοπεθαίνει….»

Έχει αποφασίσει να παρατείνει την παραμονή της στην χώρα, με την ελπίδα πως κάτι μπορεί να βρεθεί. Ουσιαστικά, μεταθέτει για λίγους μήνες αργότερα την ΜΕΓΑΛΗ απόφαση. Αυτήν που προς το παρόν δεν θέλει να σκέφτεται.

Τα λόγια της, στροβιλίζουν συνεχώς στο μυαλό μου σαν σκέψεις που «κατασπαράζουν» την αισιόδοξη πλευρά μου «Καταδικασμένοι»…. «Είμαστε καταδικασμένοι»…. Όλες οι ιστορίες που ακούω γύρω μου είναι δυσάρεστες!

Ζευγάρια που είναι έτοιμα να παντρευτούν, αναγκάζονται να γυρίσουν πίσω στους γονείς τους κάνοντας 10 βήματα πίσω…. Πίσω… μόνο πίσω…

Το μπροστά είναι κάτι που το έχουμε ξεχάσει!
star.gr