Το αληθινό νόημα ενός μύθου...

Αξίζει να το διαβάσετε!
Για ποιο λόγο εμφανίστηκαν οι μύθοι στον κόσμο; Που αποσκοπεί η ύπαρξή τους; Τι θέλουν πραγματικά να μας πουν οι αρχαίες γραφές; Είναι κάποια από τα ερωτήματα που...
ζητούν απάντηση εδώ και πολλά χρόνια και που θα προσπαθήσουμε να δώσουμε εμείς μια άποψη.

Ας πάρουμε τα πράγματα από το τώρα και ας πάμε στο παρελθόν με έναν κάπως μάλλον παράδοξο τρόπο. Είμαστε σε παγκόσμιο πόλεμο. Γίνεται χρήση πυρηνικών και βιολογικών όπλων με αποτέλεσμα την μόλυνση των αστικών κέντρων και των περιοχών κοντά σε αυτά, αλλά και τη γενικότερη μόλυνση του πλανήτη. Πολιτείες ολόκληρες γίνονται στάχτη και οι επιζώντες φεύγουν μακρυά στα βουνά. Εκεί αναζητούν καθαρό νερό και τροφή. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Βασικό.Κανείς από όλους εμάς τους απλούς ανθρώπους δεν ξέρει να κυνηγά ζώο. Ούτε να το σφάζει, να το γδέρνει και να το μαγυρεύει σε μια φωτιά. Και πείτε πως το μαγύρεμα είναι απλό. Πως θα το πιάσεις; Όλα τα ζώα τρέχουν... Εκτός αυτού, δεν θα υπάρχουν άπειρες σφαίρες καθώς τα εργοστάσια θα έχουν καταστραφεί στον πόλεμο και τα όπλα θα βρίσκονται στις μολυσμένες περιοχές. Θα πρέπει να μάθουμε να φτιάχνουμε τόξα που να λειτουργούν, πράμα σχετικά δύσκολο...

Η επιβίωση δεν εξαρτάται μόνο από την τροφή. Τα φάρμακα θα είναι ελάχιστα και οι παρενέργειες της ακτινοβολίας και των βιολογικών όπλων εκτεταμένες. Οπότε θα πρέπει να βρουν τρόπο προστασίας από τη βροχή, το κρύο του πυρηνικού χειμώνα. Τα φυσικά καταφύγια είναι ελάχιστα. Και θα γίνονται μάχες για αυτά. Όμως για σκεφτείτε. Τι είναι πιο εύκολο: να πιάσεις ένα ελάφι που τρέχει, ή να ακολουθήσεις μια φωτιά τη νύχτα ή ένα καπνό τη μέρα και να σκοτώσεις έναν άνθρωπο; Έτσι θα φας, θα πάρεις ό,τι προμήθειες και ρουχισμό έχει το θύμα, και θα αποκτήσεις και καταφύγιο...

Θα φτάσουμε δηλαδή σαν ανθρωπότητα σε ένα τέλμα. Κανιβαλισμός, τρόμος, αγωνία και ζωώδη ένστικτα θα κυριαρχήσουν. Μόλις λύσουμε το πρόβλημα της επιβίωσης, θα αρχίσουμε πάλι να μαζευόμαστε σε ομάδες και να δημιουργούμε κοινωνίες. Κάπου εκεί, ας κάνουμε μια ακόμα υπόθεση: κάποιος από τους επιζώντες βρίσκει ένα χαρτί και ένα στυλό. Και γράφει για τα συμβάντα. Τον πόλεμο που έγινε. Τις καταστροφές. Σκαλίζει εικόνες στις πέτρες γιατί το μελάνι και το μολύβι δεν είναι ατελείωτα. Μετά από 5-10.000 χρόνια τα βλέπει ένας πολιτισμός που δημιουργήθηκε στις στάχτες της καταστροφής. Τι νομίζετε πώς θα σκεφτούν;

Και προχωράνε οι γεννεές. Και ο παππούς που έζησε τον πόλεμο και την καταστροφή, περιγράφει στα εγγόνια του πως ήταν ο κόσμος πριν (και αυτά στα δικά τους εγγόνια κ.ο.κ.). Τους λέει για κουτιά που έδειχναν τι γίνεται παντού. Τους λέει για όπλα φωτιάς, άρματα που δεν είχαν άλογα... Τα περιγράφει με απλά λόγια, γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει τηλεόραση ή αυτοκίνητο, καθώς δεν έχουν δει ποτέ. Και οι ιστορίες διαδίδονται και αναπλάθονται, σαν το σπασμένο τηλέφωνο, μέχρι που μετά από αρκετές γεννεές κάποιος τις καταγράφει. Και τις βρίσκουμε εμείς σήμερα. Πώς θα τις αποκαλέσουμε;
bigblank