Μαθητρια απο το Αργος κερδισε το πρωτο βραβειο της NASA!!!

Εναν άνθρωπο–ρομπότ στέλνει η NASA στο Διάστημα για να εντοπίσει νέους πλανήτες, «φιλικούς» στον άνθρωπο. Το διαστημόπλοιο περνά μέσα από γαλαξιακές… σκουληκότρυπες και τελικά φτάνει στον Αρη. Η είδηση δεν είναι – προς το παρόν – πραγματική. Αποτέλεσε όμως την ιστορία του κόμικς, το οποίο σχεδίασε η νεαρή Αντζέλικα - Μαρία Μέρου από το Αργος και της έδωσε το πρώτο βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό της NASA

Οταν ήταν έξι ετών, έπαιζε, όπως και τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας της, με πλαστελίνες. Ωστόσο, δεν έφτιαχνε καραβάκια, ανθρώπινες φατσούλες ή σπιτάκια, όπως τα υπόλοιπα παιδιά. Αντίθετα, η Αντζέλικα – όπως συνηθίζουν να τη φωνάζουν οι δικοί της και οι φίλοι – κατασκεύαζε με πλαστελίνη πολύπλοκα σχέδια για την ηλικία της. Ενα από αυτά ήταν και ο Χριστός πάνω στον σταυρό. Οι λεπτομέρειες, όπως θυμάται η οικογένειά της, ήταν εντυπωσιακές: είχε φτιάξει με την πλαστελίνη ακόμη και τα καρφιά αλλά και το Αγιο Πνεύμα με τη μορφή περιστεριού.

Γεννήθηκε στην Τρίπολη, όπου και έμεινε με τους γονείς και τη μικρότερη αδελφή της μέχρι πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, όταν η οικογένεια Μέρου μετακόμισε για επαγγελματικούς λόγους στο Αργος. Από νωρίς οι γονείς της είχαν εντοπίσει το ταλέντο στο σχέδιο της μικρής Αντζέλικας. Είχε, όμως, και τα ανάλογα γονίδια, λένε φίλοι: η ιταλίδα μητέρα της, Γκαμπριέλα, είναι μουσικός ενώ ο πατέρας της, πολιτικός μηχανικός. «Νομίζω ότι έχω επηρεαστεί περισσότερο από τη μητέρα μου. Εκείνη άλλωστε είναι ο άνθρωπος που με καταλαβαίνει απόλυτα στο καλλιτεχνικό κομμάτι και με έχει παρακινήσει να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα: να σχεδιάζω», λέει η μαθήτρια της Β’ Λυκείου στο 3ο Λύκειο Αργους.

Στα σχολικά βιβλία της δεν υπάρχει σελίδα που να μην την έχει ζωγραφίσει ή να μην έχει πάνω έστω και μία γελοιογραφία της. «Είναι αυθόρμητο. Δεν μπορώ να σταματήσω. Οπου κι αν είμαι, θέλω να σχεδιάζω, το χέρι μου αυτόματα κάνει τις κινήσεις. Οταν είμαι έξω με φίλους ή στον κινηματογράφο, παρατηρώ τους ανθρώπους, παίρνω ιδέες και θέλω αμέσως να τις αποτυπώσω στο χαρτί». Ιδέες παίρνει ακόμη και από τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας και τα μυθιστορήματα που διαβάζει, αφού ζωγραφίζει τους πρωταγωνιστές έτσι όπως η ίδια τους έχει φανταστεί.

Στο σύμπαν των κόμικς

Το περασμένο καλοκαίρι η μητέρα της ήταν αυτή που διάβασε στο Διαδίκτυο για τον διαγωνισμό που πραγματοποιεί η NASA, Humans in Space – Youth Art Competition. Τα παιδιά που θα συμμετείχαν έπρεπε να κάνουν κάποιο καλλιτεχνικό έργο, από μουσικό κομμάτι ή λογοτεχνικό κείμενο μέχρι βίντεο και κόμικς, με το οποίο θα απαντούσαν στο ερώτημα «Πώς ο άνθρωπος μπορεί να εξερευνήσει το Διάστημα, με ποιες τεχνολογίες και τι θα βρει;». Τελικά, πήραν μέρος 2.076 παιδιά, ηλικίας 10-18 ετών, από 52 χώρες, τα οποία έκριναν συνολικά 220 κριτές. Η Αντζέλικα ήταν η μοναδική Ελληνίδα που πήρε μέρος στην κατηγορία των κόμικς.

Ολο το καλοκαίρι δούλευε το έργο της. Καθημερινά. Αλλες ημέρες περισσότερο κι άλλες λιγότερο. Εξάλλου έπρεπε να προλάβει και την προθεσμία υποβολής των έργων που ήταν μέχρι τον Νοέμβριο. Πρώτα, όμως, έπρεπε να βρει το θέμα τής ιστορίας που θα είχε το κόμικς. «Πριν καν αρχίσω να σχεδιάζω, είδα ντοκιμαντέρ για το Διάστημα, διάβασα βιβλία, μπήκα στο Ιντερνετ, κυρίως όμως με βοήθησαν οι πηγές της ίδιας της NASA».

Ετσι, εμπνεύστηκε τον NSS (Nauta Spectat Stellas) που στα λατινικά σημαίνει «ο ναύτης που παρατηρεί τα αστέρια», έναν άνθρωπο-ρομπότ, ο οποίος επιστρατεύεται από τη NASA για να βρει, μαζί με το «Curiosity» -το ρομπότ που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στον Αρη-, νέους πλανήτες, στους οποίους θα μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει. «Η ιδέα στην πραγματικότητα ήρθε από ένα από τα επιτεύγματα της ίδιας της NASA, ένα ρομπότ με κάποια εξωτερικά ανθρώπινα χαρακτηριστικά, το “R2″», εξηγεί η 16χρονη. Εκανε αρχικά το σχέδιο με μολύβι και στη συνέχεια πέρασε όλα τα σκίτσα με ένα πενάκι. Για να το ολοκληρώσει χρησιμοποίησε ένα ειδικό μελάνι που διαλύεται στο νερό, με το οποίο πέρασε όλο το έργο, έπρεπε δε να προσέχει τα σημεία όπου υπήρχαν σκιές κι εκείνα που ήταν πιο φωτεινά.

Η ιστορία του κόμικς ξεκινά όταν ο NSS είναι έτοιμος για εκτόξευση. Επειτα από γαλαξιακή περιπλάνηση κι αφού έχει ταξιδέψει μέσα σε διαστημικές σκουληκότρυπες – που θεωρούνται υπεύθυνες για ταξίδια στον χωροχρόνο – ετοιμάζεται να πατήσει σε έναν πλανήτη, ονόματι Αρη. Ωστόσο, έχοντας ταξιδέψει στο μακρινό μέλλον, βρίσκεται μπροστά σε μια ανθρώπινη αποικία στον Κόκκινο Πλανήτη, η οποία έγινε μετά την καταστροφή της Γης.

Το έργο ήταν έτοιμο τον Οκτώβρη, οπότε και εστάλη στην επιτροπή του καλλιτεχνικού διαγωνισμού. Ενα ηλεκτρονικό μήνυμα με τις κριτικές ενός επιστήμονα κι ενός επαγγελματία ζωγράφου για το έργο της κι ένα «Ευχαριστώ» για τη συμμετοχή, ήταν η πρώτη απάντηση που είχε η Αντζέλικα από την επιτροπή του διαγωνισμού. «Αυτό το έργο ήταν καλοδουλεμένο. Εντυπωσιάστηκα από τα ταλέντα σου και τον τρόπο που έδεσες τα δύο επιτεύγματα – το “R2″ και το ρομπότ που βρίσκεται στον Αρη – με τη διαστημική εξερεύνηση, δείχνοντας πώς αυτή μπορεί να γίνει στο μέλλον», της έγραψε ο επιστήμονας – κριτής.

Τρεις ημέρες αργότερα κι ενώ βρισκόταν στο σχολείο, έμαθε ότι έλαβε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία των κόμικς, στις ηλικίες 14-18 ετών, και το βράδυ της ίδιας ημέρας τής έστειλαν e-mail ότι παράλληλα με την πρώτη θέση είχε καταλάβει την τρίτη θέση στη γενική βαθμολογία του διαγωνισμού.

Σικελικό όνειρο

Το όνειρο της Αντζέλικας είναι να εργαστεί σε μία από τις μεγαλύτερες εκδοτικές εταιρείες κόμικς, όπως είναι η Marvel, ή στον κόσμο της Disney. Σπουδές στο σχέδιο και στα κόμικς ή στην αρχιτεκτονική αναπαλαίωσης είναι τα δύο σενάρια που σκέφτεται για το εκπαιδευτικό της μέλλον. Μάλιστα, η μαθήτρια της τεχνολογικής κατεύθυνσης αυτή την περίοδο προσπαθεί να αποφασίσει εάν θα σπουδάσει στο εξωτερικό ή στη χώρα μας, με την επιλογή της… ξενιτιάς να συγκεντρώνει τις μεγαλύτερες πιθανότητες. «Δυστυχώς, στην Ελλάδα υπάρχει η αντίληψη: κάνω σοβαρές σπουδές σημαίνει πηγαίνω στην Ιατρική, στη Νομική ή στο Πολυτεχνείο. Για παιδιά σαν εμένα δεν υπάρχει μέλλον. Ολο αυτό, βέβαια, ξεκινά από το σχολείο, όπου το εκπαιδευτικό σύστημα δεν δίνει έμφαση στις δεξιότητες, στη φαντασία ή στη δημιουργικότητα των μαθητών. Αντίθετα, μπλοκάρει κάθε ταλέντο και επικεντρώνεται στο κομμάτι των εξετάσεων», λέει.

Ηδη, πάντως, έχει βρει τα πανεπιστήμια στο εξωτερικό στα οποία θα ήθελε να σπουδάσει. Η ιταλική καταγωγή της μητέρας της και το γεγονός ότι μιλά και η ίδια άπταιστα τα ιταλικά έπαιξαν σημαντικό ρόλο κι έτσι οι σχολές που την ενδιαφέρουν βρίσκονται στη Σικελία: Σχολή Καλών Τεχνών στην Κατάνια και Αρχιτεκτονικής και Αναπαλαίωσης στις Συρακούσες.

tanea.gr