Ο 33χρονος Χιουζ ξεκίνησε από το Λίβερπουλ την πρωτοχρονιά του 2009 και χρησιμοποίησε λεωφορεία, καράβια, ταξί, τρένα και φυσικά τα πόδια του, για να ολοκληρώσει σε τέσσερα χρόνια (για την ακρίβεια 1.426 ημέρες) μία διαδρομή σχεδόν 260.000 χλμ. Επισκέφθηκε και τα 193 κράτη μέλη του ΟΗΕ, όπως και την Ταιβάν, το Βατικανό, την Παλαιστίνη, το Κόσοβο, τη Δυτική Σαχάρα, αλλά και τα τέσσερα μέλη του Ηνωμένου Βασιλείου. Αξίζει να σημειωθεί ότι φαίνεται πως δεν έκανε αντίστοιχη… τιμή στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.
Η αποχή από τις «αλμυρές» διεθνείς πτήσεις τον βοήθησε να κρατήσει το κόστος εντυπωσιακά χαμηλά, καθώς οι εβδομαδιαίες δαπάνες του δεν ξεπέρασαν τα 80 ευρώ, δηλαδή ουσιαστικά γύρισε τον κόσμο με ένα ποσό λίγο πάνω από τις 15.000 ευρώ.
«Αγαπώ τα ταξίδια και υποθέτω ότι ήθελα να δω εάν ήταν εφικτό για ένα άτομο να διασχίσει χωρίς διακοπές όλα αυτά τα μέρη», είπε ο Χιουζ τη Δευτέρα σε δημοσιογράφους, από την Τζούμπα, πρωτεύουσα του Νότιου Σουδάν. Ο τελικός προορισμός του δεν είναι τυχαίος, καθώς το Νότιο Σουδάν είναι το νεαρότερο υφιστάμενο κράτος στον κόσμο, μετά την απόσχισή του από το Σουδάν.
Τα ρεκόρ Guinness ήδη επιβεβαίωσαν πως το επίτευγμά του είναι μοναδικό, αυξάνοντας τις προσδοκίες του για μία κάθε άλλο παρά αδιάφορη «απόσβεση» για τον κόπο και τον χρόνο του. Ο Χιουζ κατά τη διάρκεια του ταξιδιού κινηματογραφούσε την πορεία του για ένα ντοκιμαντέρ, ενώ συμμετείχε στην προσπάθεια συλλογής κεφαλαίων του Water Aid από φιλανθρωπίες.
«Σήμερα το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η τεράστια ευγνωμοσύνη σε κάθε έναν σε όλο τον κόσμο που με βοήθησε, με μετέφερε, με φιλοξένησε, ή απλώς μου έδωσε χρήσιμες οδηγίες. Υπήρχαν στιγμές, όπως σε ένα σταθμό λεωφορείων στην Καμπότζη τα ξημερώματα, ή πάνω σε καρότσες φορτηγών με φρικτά φορτία, που αναρρωτιώμουν γιατί το κάνω αυτό. Αλλά πάντα έβρισκα λόγο να συνεχίσω», είπε ο Χιουζ.
Το κολύμπι σε μία λίμνη γεμάτη μέδουσες στο αρχιπέλαγος του Παλάου στον Ειρηνικό, η παρακολούθηση της τελευταίας εκτόξευσης διαστημικού λεωφορείου στη Φλόριντα των ΗΠΑ, ή ο χορός μαζί με τους πρωτόγονους στην Παπούα Νέα Γουινέα, ήταν από τις πιο έντονες αναμνήσεις, που ανακαλεί.
Οι δυσκολίες δεν ήταν αυτές που φανταζόμαστε οι περισσότεροι. «Με ρώτησαν πώς πήγα στο Αφγανιστάν, το Ιράκ ή την Βόρειο Κορέα. Αυτά είναι εύκολα, για το Ιράκ δεν θες καν βίζα, απλώς διασχίζεις τα σύνορα από την Τουρκία», σημείωσε ο Χιουζ. Οι πραγματικά δύσκολοι προορισμοί ήταν μέρη σαν το Ναούρου, τις Μαλδίβες ή τις Σεϋχέλες, νησιωτικά συμπλέγματα στα οποία κινδυνεύεις ακόμη και από πειρατές».
Για να περάσει τους ωκεανούς, εκτός από την επιβίβαση σε φορτηγά και αλιευτικά πλοία, έφτασαν μέχρι και να κάνει κανό τέσσερις ημέρες με ψαράδες, για να περάσει από τη Σενεγάλη στο Πράσινο Ακρωτήρι, όπου… συνελήφθη. Φυλακή έκανε και στο Κογκό για έξι ημέρες, κατηγορούμενος για κατασκοπεία…
Η αντιξοότητα που σχεδόν τον γονάτισε, ωστόσο, ήρθε από την πατρίδα, όπου η αδερφή του έχασε την μάχη με τον καρκίνο, όταν ο ίδιος είχε ήδη διασχίσει 184 χώρες και του απέμεναν μόλις 17. Ηταν η προτροπή της να συνεχίσει, που τον οδήγησε μέχρι το τέλος.
πηγή: ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου