Μοιάζει με αποκύημα φαντασίας βγαλμένο από το... μάθημα μαγικών φίλτρων του Σέβερους Σνέιπ - του μοχθηρού δασκάλου του Χάρι Πότερ στα μπεστ σέλερ βιβλία της Τζέιν Ρόουλινγκ: ζώα με μυστηριώδη «συστατικά», ικανά να θεραπεύουν τις αρρώστιες των ανθρώπων. Όμως δεν είναι.Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Daily Mail, ερευνητικά εργαστήρια ανά τον πλανήτη διεξάγουν μελέτες για πλήθος ασθενειών, χρησιμοποιώντας έλαια, βλέννα και δηλητήρια ζώων.
* Έλαιο εμού (είδος στρουθακαμήλου του Αμαζονίου). Το έλαιό τους δοκιμάζεται για την καταπολέμηση του πόνου στις αρθρώσεις, καθώς και για τους μώλωπες και τις εκδορές. Πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Βικτώριας, στη Μελβούρνη, έδειξε πως το έλαιο _ είτε αλείφεται τοπικά είτε λαμβάνεται με τη μορφή συμπληρώματος από το στόμα _ καταπραΰνει τον πόνο σε πάσχοντες από οστεοαρθρίτιδα στα χέρια.
* Κολλαγόνο βοοειδών. Δοκιμάζεται σε όσους πασχουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα. Πρόσφατη μελέτη που έγινε στην Αργεντινή έδειξε ότι η λήψη συμπληρώματος κολλαγόνου βοοειδών μπορεί να συμβάλει στη μείωση των επιπέδων δύο ουσιών στο αίμα (του ρευματοειδούς παράγοντα και του παράγοντα νεκρώσεως των όγκων) που προκαλούν βλάβες στις αρθρώσεις. Ομως πολλοί ειδικοί, όπως ο ρευματολόγος δρ Αντριου Μπαμίλ από το Νοσοκομείο Queen Mary's στο Λονδίνο, αμφιβάλλουν κατά πόσον το κολλαγόνο που λαμβάνεται από το στόμα μπορεί να φτάσει έως τις προσβεβλημένες αρθρώσεις, διότι διασπάται στο έντερο και μπορεί να μην απορροφηθεί καν από τον οργανισμό.
* Βλέννα σαλιγκαριών. Η βλέννα που αφήνουν τα σαλιγκάρια καθώς κινούνται δοκιμάζεται για την επούλωση των πληγών, τα κατάγματα των οστών και τον πόνο. Προσείλκυσε το ενδιαφέρον των επιστημόνων όταν χιλιανοί αγρότες παρατήρησαν πως την εποχή που μάζευαν σαλιγκάρια τα χέρια τους ήταν εξαιρετικά απαλά και οι μικρές πληγές έκλειναν ασυνήθιστα γρήγορα.
Στην «Επιθεώρηση της Διεθνούς Εταιρείας Δερματολογικής Φαρμακολογίας» (ISSPJ) δημοσιεύθηκε μελέτη που έδειξε πως η βλέννα αυτή όντως έχει αναγεννητικές ιδιότητες, καθώς περιέχει ουσίες όπως η αλλαντοΐνη, το κολλαγόνο και η ελαστίνη που χρησιμοποιούν τα σαλιγκάρια για να επιδιορθώνουν το κέλυφός τους όταν υφίσταται βλάβες.
Επιπλέον, μελέτη με ένα είδος γιγαντιαίου σαλιγκαριού της Αφρικής, την οποία πραγματοποίησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Heriot-Watt, έδειξε πως η βλέννα τους περιέχει και κρυστάλλους ασβεστίτη _ ενός συνηθισμένου ιχνοστοιχείου που σκληραίνει πολύ γρήγορα και ελπίζεται ότι θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί στην ιατρική ως ένα είδος «τσιμέντου» για τα κατάγματα των οστών.
Άλλη μελέτη, τέλος, από το ερευνητικό ίδρυμα Health Innovations στη Μελβούρνη έδειξε ότι τα δηλητηριώδη θαλάσσια σαλιγκάρια των ακτών της Αυστραλίας περιέχουν φυσικές αναισθητικές ουσίες, τις οποίες χρησιμοποιούν για να ακινητοποιούν τα θύματά τους (γίνονται έρευνες για να απομονωθούν αυτές οι ουσίες).
* Δηλητήριο μέλισσας. Δοκιμάζεται για την αντιμετώπιση των αλλεργιών και του καρκίνου. Το δηλητήριο της μέλισσας (αλλά και της σφήκας) χορηγείται στο πλαίσιο ανοσοθεραπείας, κατά την οποία ο ασθενής εκτίθεται (υπό ιατρική παρακολούθηση) σε μικροσκοπικές ποσότητες από το δηλητήριο, ώστε σταδιακά να απευαισθητοποιηθεί ο οργανισμός του και να πάψει να προκαλείται σοβαρή αλλεργική αντίδραση έπειτα από ένα τσίμπημα. Το δηλητήριο των εντόμων δοκιμάζεται επίσης για την αντιμετώπιση της αλλεργικής ρινίτιδας.
Επιπλέον, σε μελέτη που έγινε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, στο Σεντ Λούις, χρησιμοποιήθηκε μελιττίνη για να καταστραφούν καρκινικά κύτταρα στο εργαστήριο. Η μελιττίνη είναι η δηλητηριώδης χημική ουσία που απελευθερώνεται όταν μας τσιμπάει μια μέλισσα και στη μελέτη ενώθηκε με μικροσκοπικά μόρια (νανομόρια) για να φτάσει ώς τα καρκινικά κύτταρα και να τα καταστρέψει.
* Κέρατα ελαφιού. Οι κοντές, πυκνές τρίχες που τα επιστρώνουν και έχουν υφή βελούδου δοκιμάζονται για τη φλεγμονή των αρθρώσεων. Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτας, στον Καναδά, ανακάλυψαν πως περιέχουν ουσίες (γλυκοζαμινογλυκάνες, ασβέστιο, ωμέγα-3 και ωμέγα-6 λιπαρά οξέα) που μπορεί να ελαττώσουν τη φλεγμονή και έτσι να καταπραΰνουν τον πόνο σε πάσχοντες από αρθρίτιδα. Το τρίχωμα αυτό αφαιρείται υπό αναισθησία, δίχως να σκοτωθούν τα ζώα.
* Δηλητήριο ταραντούλας. Δοκιμάζεται ως παυσίπονο στη μυϊκή δυστροφία και για τις καρδιακές αρρυθμίες. Βιοφυσικοί από το Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο ανακάλυψαν ότι μία πρωτεΐνη στο δηλητήριο της ταραντούλας υπόσχεται πολλά ως αναλγητικό για τη μυϊκή δυστροφία _ μια ανίατη νόσο που προκαλεί αδυναμία και εκφύλιση των μυών.
Η πρωτεΐνη λέγεται GsMTx4 και δρα σταματώντας τον νευρικό πόνο. Η ίδια πρωτεΐνη μπορεί να μετριάσει τη συχνότητα και τη διάρκεια του ινιδισμού των κόλπων _ μια συχνή μορφή καρδιακής αρρυθμίας που προκαλεί «φτερουγίσματα» της καρδιάς και μπορεί να οδηγήσει σε θρομβώσεις, εμφράγματα και εγκεφαλικά.
* Σάλιο μεταξοσκώληκα. Δοκιμάζεται για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, καθώς και για τον μετεγχειρητικό πόνο και τη διόγκωση. Το σάλιο περιέχει ένα ένζυμο (λέγεται σερραπεπτάση) με ισχυρές αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Επιστήμονες από το Πολιτειακό Νοσοκομείο του Ουλμ, στη Γερμανία, μελέτησαν τη δράση της σερραπεπτάσης στον μετεγχειρητικό πόνο και τη διόγκωση, διαπιστώνοντας πως οι ασθενείς που την έλαβαν παρουσίασαν μείωση κατά 50% στη διόγκωση τις τρεις πρώτες μέρες από τις εγχειρήσεις τους.
[Πηγή: tanea.gr]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου