H ανασκόπηση γενικά, είναι κακό πράγμα –πρώτον γιατί σε βάζει να θυμηθείς πράγματα που υπό κανονικές συνθήκες θα ήθελες να ξεχάσεις Και δεύτερον γιατί βάζει αυτόν που σε διαβάζει στο trip να πιστέψει πως είσαι αρχαιότερος από την Ακρόπολη. (Που εντάξει, αν θυμάσαι τι φορούσε η Βίσση στο special του "Με αγάπη Αννα" και τις εποχές που η Madonna έκανε link στη Ρούλα, ενδέχεται και να την πλησιάζεις…).Ηοmo sapiens – ‘70’s
Την εποχή, που χρονικά συμπίπτει με την προϊστορία της ελληνικής τηλεόρασης, τα ΤV- Χριστούγεννα ήταν σπιτικά, αγνά και παραδοσιακά. "Γιορτινό πρόγραμμα" σήμαινε παιδικές χορωδίες, λαογραφικά αφιερώματα του Παναγιώτη Μυλωνά για τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας, βλαχοπούλες τουΛυκείου Ελληνίδων στο στούντιο να ψάλλουν τα κάλαντα του Πόντου και Αλέξη Κωστάλα, με φωνή adagio στα διαλείμματα της συναυλίας της Φιλαρμονικής της Βιέννης. Στο τσακίρ- κέφι, το πρόγραμμα απογειωνόταν με τα μεγάλα Χόλιγουντ blockbusters (σ.σ. "Η μελωδία της Ευτυχίας", "Τραγουδώντας στη βροχή", διάφορα με τον Φρεντ Αστέρ, οπωσδήποτε το "Χριστουγεννιάτικη Ιστορία", με τον μαυρόψυχο τον Σκρουτζ και τη λατρεμένη "Υπέροχη ζωή" που μας έκανε να κλαίμε γοερά, στο φινάλε, τότε που χτυπούσε καμπανάκι στο δέντρο κι ένας άγγελος κέρδιζε τα φτερά του…). Χρόνο, αλλάζαμε παραδοσιακά με το ρολόι της ΕΡΤ, (που παραδοσιακά, κάθε χρόνο το ξεχνούσαμε, και μετά αλαλιάζαμε να τρέξουμε να κλείσουμε το φως…) κι αμέσως μετά η Ρίτα, η Κέλλυ, η Νάκη κ.λπ, με μας έλεγαν το "ευτυχισμένο το 1977, ακολουθεί ένα πλούσιο μουσικό πρόγραμμα", δηλαδή παραδοσιακά, μια εκπομπή- κονσέρβα με δυό κιθάρες, ένα μπουζούκι, το σαξόφωνο του Γιώργου Κατσαρού και τους αστέρες της εποχής σε ασπρόμαυρο σκηνικό-κουρτίνα και μια γιρλάντα από χρυσόχαρτο για να κάνει μπούγιο.
Στα αλησμόνητα τηλε-ρεβεγιόν της εποχής, ανήκει αυτό της εκπομπής του Νίκου Μαστοράκη, "Το Φουλ των Ασσων", που το 1971, εν μέσω χούντας, είχε κάνει φλος- ρουαγιάλ παρουσιάζοντας ένα σούπερ- σόου με όλους τους A-list αστέρες των ‘70’s (τις αδελφές Μπρόγιερ, τον Τόλη Βοσκόπουλο, τη Ρένα Κουμιώτη, το Γιώργο Ζαμπέτα, τον Τόνυ Πινέλι, τον Γιάννη Πουλόπουλο, την Κλειώ Δενάρδου, τη Μαίρη Χρονοπούλου, τον Νίκο Ρίζο, τον Κώστα Καρρά, τη Μαίρη Κυβέλου, τον Μάκη Δεμίρη και την Τζελσομίνα, σε χορογραφίες του Φώτη Μεταξόπουλου και της Νάντιας Φοντάνα, ουάου!). Ανήμερα την Πρωτοχρονιά του ’72, ο Μαστοράκης και πάλι, μαζί με τον Αλέκο Σακελλάριο, είχαν "τινάξει την μπάνκα" παρουσιάζοντας στην ΥΕΝΕΔ (!) την εκπομπή- έκπληξη "Ο Χατζιδάκις παίζει Χατζιδάκι" - ένα πρόγραμμα που είχε μαγνητοσκοπηθεί στο Λονδίνο, και συζητήθηκε πολύ, μιας και ο Χατζιδάκις ήταν τότε σούπερ- σταρ, κι έλειπε καιρό από την Ελλάδα.
τα τηλε-ρεβεγιόν μας άλλαξαν κι αυτά, δεν έχουν χρυσόσκονη, elegance ή ασπρόμαυρη νοσταλγία
Ρεβεγιόν ‘80’s και 90’s
Πρακτικά, από την πρώτη δεκαετία, το μόνο που αξίζει να θυμάται κανείς ως άχρηστη γνώση για το Τrivial (κατηγορία "καλλιτεχνικά- δύσκολη"), είναι η "Πρωτοχρονιά με την Μαρινέλλα", δηλαδή το πρωτοχρονιάτικο show της ΥΕΝΕΔ, με το οποίο άλλαξαν χρόνο οι Ελληνες το σωτήριον έτος 1980 με καλεσμένους τον Τόλη Βοσκόπουλο, τον Γιώργο Μαρίνο και το hit γκρουπάκι "οι Αθηναίοι" – το ’81 θα ‘ρχόταν το ΠΑΣΟΚ και αυτά τα έξαλλα παλαιο-δεξιά όργια θα κόβονταν. Το πρωτοχρονιάτικο total porn της εποχής, ήταν "τα φαντασμαγορικά Φολί Μπερζέρ" ή "ένα πρόγραμμα από το παρισινό Lido", που μεταδίδονταν, σε πολύ προχωρημένη ώρα, λόγω της μεγάλης τολμηρότητας του θεάματος (σ.σ. ΟΜG, οι χορεύτριες ήταν γυμνόστηθες!!!) γι’αυτό και τα έβλεπαν μόνο οι έκφυλοι ξενύχτηδες του πάρτα- όλα και της "τριανταμίας" . Τα hit blockbusters της δεκαετίας, που μας καθήλωναν μπροστά στις μικρές οθόνες, μέχρι να περάσει η ώρα να κόψουμε την πίτα, ήταν τα "Gremlins" και το "Μόνος στο σπίτι", με τον πιτσιρικά που τον ξεχνάνε οι γονείς του μόνο του χριστουγεννιάτικα και κείνος απ’τα νεύρα του τσουρνεύει τα ξυριστικά και ξεπατώνει το ντόπιο έγκλημα.
Το επόμενο μεγάλο τηλε-ραντεβού με την Ιστορία, δόθηκε την παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1989 όταν ο Τέρενς Κουίκ παρουσίασε το πρώτο πρόγραμμα ενός νέου τηλεοπτικού σταθμού, έπαιξε "Τηλερουλέτα" και με την αλλαγή του χρόνου εκφώνησε το πρώτο του δελτίο ειδήσεων. Ετσι, γεννήθηκε ο Αntenna - το ΜΕGA είχε προηγηθεί κατά τι. Εκείνη τη χρονιά, στην ΕΤ-1, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ως οικοδέσποινα του φαντασμαγορικού show "Ογδονταεννιά συν ένα", υποδέχτηκε στο studio μια "βεντάλια από αστέρια" – από τον Σπανό και τον Νικολόπουλο, ως τον Πουλόπουλο, την Αλεξίου, τον Βοσκόπουλο, τον Διονυσίου και την Πωλίνα.
Σταδιακά, τα εορταστικά προγράμματα άρχισαν να είναι live. Οι παρουσιαστές άλλαζαν το χρόνο στα πλατό, ο Ανδρέας Μικρούτσικος μας προσκαλούσε να "Χαμογελάσουμε μεταδοτικά", ο Τέρενς Κουίκ γύριζε τον πρωτοχρονιάτικο "Τροχό της τύχης" ανεμίζοντας πεντοχίλιαρα και η απόλυτη σταρ "Με αγάπη Αννα" Βίσση –σαφέστατα πιο μελαχρινή αλλά πάντα glamorous- έκανε Χριστούγεννα, τραγουδώντας ξυπόλυτη το "Θα μπορούσα". (Που αν ήξερε πως καμιά εικοσαριά χρόνια μετά για κείνα τα επεισόδια, θα της έκαναν αγωγές, κατασχέσεις και παραλίγο θα της έπαιρναν και το βρακί, όσο να ‘ναι, ένα πεδιλάκι θα το έβαζε…).
τα τηλε-ρεβεγιόν μας άλλαξαν κι αυτά, δεν έχουν χρυσόσκονη, elegance ή ασπρόμαυρη νοσταλγία
Την επόμενη χρονιά, η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση γνώρισε μια από τις πιο glam στιγμές της: το ρεβεγιόν- γκαλά που οργάνωσε ο Antenna στο ballroom του Ιntercontinental, με παρουσιαστές τον Νίκο Μαστοράκη, τον Τέρενς Κουίκ και τον Γιώργο Πολυχρονίου και guests, μεγάλα αστέρια της ξένης μουσικής των ‘50’s και ‘60’s, όπως π.χ. τους Drifters και τον – ελαφρώς πιο κοτσονάτο- Nιλ Σεντάκα που ξεσήκωσε το κοινό του, "τζαμάροντας" τρελά στο σουξέ- ύμνος "Οh Carol" (Τρείς φορές το είπε, μετά ανέβηκε η πίεση στον παππού και ίσα που τα γλιτώσαμε τα Επείγοντα… ).
Γενικά, αυτή η περίοδος καταγράφεται ως η περίοδος της "βασιλείας"της Ρούλας Κορομηλά, του Γιώργου Μαρίνου, του Μπονάτσου, των μεγάλων shows και των μεγάλων ξένων stars: του Λούτσιο Ντάλλα, καλεσμένου στο Bravo το 1995 (σε μια εμφάνιση-σταθμό για τα τότε δεδομένα της ελληνικής τηλεόρασης), της Madonna και του Banderas (που μας έστειλαν ευχές το 1996), του Εros Ramazzoti (1997), της Emma Shamplin (παραμονές του 1998). Στις memorable στιγμές, της δεκαετίας, καταγράφoνται το μπάνιο της Ρούλας-Αγιοβασιλάκι στην μπανιέρα με τα μπαμπάκια, όπως επίσης και το αλησμόνητο πρωτοχρονιάτικο Bravo του ’96, με την live πρόταση γάμου του Διονύση Σχοινά στην Καίτη Γαρμπή που μας έκανε όλες, καταρχήν, να βουρκώσουμε και μετά, να στήσουμε επιτόπου καυγά με τον γκόμενο για το "που πάει τελικά αυτή η σχέση Μήτσο" ("Σαρτίνι τα βλέπειειειεις ;", φώναζε και η Ρούλα…) .
τα τηλε-ρεβεγιόν μας άλλαξαν κι αυτά, δεν έχουν χρυσόσκονη, elegance ή ασπρόμαυρη νοσταλγία
1999 και δώθε (Τα new age ρεβεγιόν)
Το 1999 λόγω του επερχόμενου millenium, της συντέλειας του κόσμου και του σατανικού "ιού του μηδενός" που θα μας έτρωγε το p.c. μέχρι βίδας, το μεγάλο γιορτινό τηλεοπτικό hit ήταν το πρόγραμμα της ΝΕΤ για το πως υποδεχόταν ο πλανήτης τη νέα χιλιετία ("Και τώρα αγαπητοί τηλεθεατές χαρούμενα πλάνα από τα νησιά Κρακατόα και από τις Βαλεαρίδες"). Την υποδοχή της Αθήνας δυστυχώς, δεν την είδαμε ποτέ, ένεκα που ήμασταν μποτιλιαρισμένοι κανά δίωρο στην Β.Σοφίας, αγκομαχώντας να κατέβουμε στο Σύνταγμα, να πάρουμε μέρος στη "μεγάλη γιορτή". Μετά βαρεθήκαμε, πλακωθήκαμε, γυρίσαμε σπίτι και την άλλη μέρα είδαμε τα βεγγαλικά του Γκερτ Χοφ στην Ακρόπολη, σε επανάληψη.
Το 2000-2001 στο super special "Σ’αγαπώ, μ’ αγαπάς" ο Θοδωρής και η Δήμητρα ξαναζωντάνεψαν τα μεγάλα ζευγάρια της ιστορίας : Κωνσταντίνο- Αννα Μαρία, Καζαντζίδη -Μαρινέλλα, Γαβαλά- Ρία Κούρτη (χοπ-χοπ-χοπ), Βοσκόπουλο- Γκερέκου, και τους Τζον Λένον- Γιόκο Ονο, να συνθέτουν ξαπλωμένοι το "Imagine" κάνοντας μπάφους. ("Αστο βρε Τζον αγάπη μου, μάλλον μαλακία είναι…"). Στην παράδοση του "special χριστουγεννιάτικο τηλεπαιχνίδι, με επώνυμους καλεσμένους – τα χρήματα θα πάνε στο Παπάφειο", προστέθηκε και ο "Αδύναμος Κρίκος" με την Ελενα Ακρίτα, σε ρεσιτάλ αυτοσαρκασμού να μπινελικώνει τους Κόκλα, Καβογιάννη, Ευθυμίου, Μαγγίρα, Ρουγγέρη κ.α, πάντα όμως για "καλό σκοπό".
Εκείνη, την Πρωτοχρονιά ο ΑΝΤ1 έσπασε τα κοντέρ, σημειώνοντας την μεγαλύτερη τηλεθέαση από κάθε άλλη χρονιά, και κάθε άλλο εορταστικό πρόγραμμα, κάθε άλλου καναλιού: o τελικός του πρώτου Big Brother "χτύπησε" το απίθανο 81%, όπερ σημαίνει πως η Ελλάδα άλλαξε χρόνο με τον Τσάκα να κλαίει, να βρίζει και να κλωτσάει τα έπιπλα. (Κι επίσης με τη γκρίνια της γιαγιάς που είχε βουρλιστεί να το γυρίσουμε "στο κρατικό κανάλι", να δει το μήνυμα του Σημίτη για το πέρασμα στο ευρώ – τι βιαζότανε; Από τότε, το νόμισμα, ούτε να το ακούσει…). Ηταν το πρώτο μας reality ρεβεγιόν.
Έκτοτε, γιορτάσαμε, με όλους: με τον Αντρέα, την Ασπα, τον Νίνο και τα "άλλα τα παιδιά", στον τελικό του Fame Story Final concert που ανέδειξε πρώτο τον Νότη Χριστοδούλου και τρίτο τον Θάνο Πετρέλη (!) με την Ειρήνη της "Φάρμας" και τον Γιάννη που έχασε επειδή δεν ήξερε πόσο υδατάνθρακα έχει το αντίδι, με την Ορθούλα και την Ευαγγελία, που τις βρίζαμε γιατί ήμασταν με τον Βαλάση, και πάει λέγοντας.
τα τηλε-ρεβεγιόν μας άλλαξαν κι αυτά, δεν έχουν χρυσόσκονη, elegance ή ασπρόμαυρη νοσταλγία
cosmo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου