ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ...

Συμπεράσματα και προτάσεις.

Tου Δαμιανού Βασιλειάδη,
εκπαιδευτικού, συγγραφέα.
Αθήνα, 16.6.2012

Ι. Η ουσία του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης
Αναμφίβολα η λαθρομετανάστευση αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά και εθνικά προβλήματα της Ελλάδας. Ζήτημα επιβίωσης του Ελληνισμού.


Δεν έχει ωστόσο σχέση με τους ίδιους τους λαθρομετανάστες, των οποίων η έγνοια είναι πώς θα εξασφαλίσουν στον ήλιο μια καλύτερη μοίρα, έτσι όπως οι ίδιοι αντιλαμβάνονται το πεπρωμένο τους.
Είναι αντιθέτως καθαρά θέμα που αφορά την Ελλάδα, δηλαδή τις κυβερνήσεις, τα κόμματα και τους Έλληνες πολίτες, γενικά την ελληνική πολιτεία και κοινωνία.
Η ιστορική πορεία των πληθυσμιακών ροών είναι ένα μακροϊστορικό φαινόμενο μέσα στο οποίο εντάσσεται και η λαθρομετανάστευση και οφείλεται εν μέρει στον υπερπληθυσμό των χωρών προέλευσης, πέρα από τις άλλες σημαντικές αιτίες.
Η ανεξέλεγκτη ροή λαθρομεταναστών παίρνει τη μορφή εισβολής, η οποία, αν ξεπεράσει ορισμένες διαστάσεις, μπορεί να έχει καταστρεπτικές συνέπειες, όσον αφορά την εθνολογική σύνθεση του πληθυσμού και όχι μόνο.
Ο εγκλωβισμός τεράστιου αριθμού λαθρομεταναστών στην Ελλάδα αποτελεί αντικειμενικά επικίνδυνη εξέλιξη, η οποία δεν οφείλεται μόνο στην εγκληματική και σχεδιασμένη πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού, αλλά και των κομμάτων της Αριστεράς που τους συνέδραμαν με τη δική τους πολιτική.
Η μετανάστευση στα ευνομούμενα κράτη γίνεται με κανόνες, δηλαδή με συμβάσεις. Το γελοίο επιχείρημα που ξεστόμισε κάποτε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας ότι «κι’ εμείς ήμασταν μετανάστες» για να δικαιολογήσει την λαθρομετανάστευση, μόνο θυμηδία μπορεί να δημιουργεί, αν δεν αποτελεί τραγική ειρωνεία.
Το παράδειγμα ότι και σε άλλα κράτη υπάρχει το φαινόμενο, είναι κι’ αυτό παραπλανητικό. Δεν ανήκουμε στις αποικιοκρατικές χώρες, που στο κάτω κάτω της γραφής πρέπει να πληρώσουν για ό,τι κακό έπραξαν στους κατοίκους των χωρών που εκμεταλλεύτηκαν άγρια. Είναι απαράδεκτο να γίνει η Ελλάδα μια νέα αποικία, επειδή έτσι το θέλουν ιμπεριαλιστικοί κύκλοι και μάλιστα να έχουν οι γηγενείς μπροστά τους το φάσμα της εξολόθρευσής τους από τους εποίκους, όπως συνέβη ιστορικά στην Αυστραλία, στη Βόρειο Αμερική και σε ορισμένα κράτη της Νοτίου Αμερικής και Αφρικής.
Η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ αποικιοκρατική χώρα, για να υφίσταται μάλιστα κατά κύριο λόγο το βάρος όλης της μεταναστευτικής εισροής, που παίρνει διαστάσεις τσουνάμι. Πόσα εκατομμύρια κατατρεγμένων μπορεί να αντέξει αυτή η χώρα, χωρίς να βουλιάξει στην εξαθλίωση και τον αλληλοσπαραγμό;
Επιπλέον πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι η λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα είναι κατευθυνόμενη και κυρίως από την Τουρκία. Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Οζάλ είχε πει κάποτε ότι με την Ελλάδα δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο. Αρκεί να στείλουμε μερικά εκατομμύρια μουσουλμάνους και θα την αλώσουμε.
Αν από την άλλη ταυτίζουμε την μετανάστευση με την λαθρομετανάστευση, τότε πρακτικά καταργούμε κάθε έννοια έθνους – κράτους και ταυτιζόμαστε με εκείνους τους κοσμοπολίτικους κύκλους, που θέλουν να το καταργήσουν για να το μεταβάλουν σε μια παγκοσμιοποιημένη αγορά, όπου θέματα όπως η εθνική Ανεξαρτησία, η λαϊκή κυριαρχία δεν έχουν νόημα πια και όπου ο πολίτης θα γίνει ένας χειραγωγούμενος καταναλωτής.
Τέλος η πείνα και η πλήρης εξαθλίωση μπορεί να τους οδηγήσει σε απεγνωσμένες και απονενοημένες ενέργειες, που ακόμη είναι νωρίς να συλλάβουμε την έκταση και το μέγεθός τους. Τα τραγικά σημάδια ωστόσο είναι ήδη ορατά δια γυμνού οφθαλμού.
Οι λαθρομετανάστες αποτελούν στην ουσία το μοντέρνο παγκόσμιο λούμπεν προλεταριάτο, που χρησιμοποιούν και διακινούν έμμεσα ή άμεσα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (τα υπερεθνικά μονοπώλια και οι ντόπιοι κολαούζοι τους) για τους δικούς τους στρατηγικούς σκοπούς, οικονομικούς και γεωπολιτικούς.
Τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όσο και της Νέας Δημοκρατίας προώθησαν συνειδητά τη δημιουργία μιας πολυπολιτισμικής και πολυεθνικής κοινωνίας. Τα ανοιχτά σύνορα και η απόκτηση ιθαγένειας που προγραμμάτισαν σκόπιμα τα δύο κόμματα εξουσίας με τη σύμπραξη των κομμάτων της Αριστεράς, αποτέλεσαν προσκλητήριο για την είσοδο στον «παράδεισο».
Οι Έλληνες απέδειξαν επανειλημμένα την απαράμιλλη ανθρωπιστική τους συμπαράσταση και αλληλεγγύη στους λαούς απανταχού της υφηλίου σε ποικίλες καταστροφές, είτε από φυσικά φαινόμενα είτε από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και δεν χρειάζονται πιστοποιητικά ανθρωπισμού από εκούσιους ή ακούσιους πράκτορες ξένων συμφερόντων ή από κάποια «αριστερά ή αριστερίστικα» ιερατεία. Τα περί «ανθρωπισμού, διεθνισμού, αλληλεγγύης, οικουμενισμού κ.λπ» είναι άλλοθι που χρησιμοποιούν εξωθεσμικά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας, για να υπηρετήσουν τα σχέδια της Νέας Τάξης και της Παγκοσμιοποίησης.
Ο εποικισμός της Ελλάδας από λαθρομετανάστες, κυρίως από ισλαμικές χώρες, υπηρετεί άμεσα και έναν άλλο στόχο, τη δημιουργία στην Ελλάδα ισχυρής και πολυπληθούς μουσουλμανικής μειονότητας, ως μελλοντικής πέμπτης φάλαγγας, της οποίας την προστασία και κινητοποίηση θα αναλάβει εργολαβικά η γειτονική Τουρκία ή κάποια άλλη χώρα, (δεν έχει σημασία ποια), για να την χρησιμοποιήσει ως μοντέρνο και «ειρηνικό» προγεφύρωμα, για τον έλεγχο της χώρας. Τα σημάδια, οι λεγόμενες από τους νομικούς «αποχρώσες ενδείξεις» είναι επαρκείς για τέτοια συμπεράσματα.
Η πολυπολιτισμική και πολυεθνική κοινωνία που ευαγγελίζονται και που με τη βία προσπαθούν να επιβάλουν στην Ελλάδα οι κυβερνώντες από την εποχή Σημίτη και κυρίως με τη συνειδητή πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου, συνεπικουρούμενοι από τη μεγάλη πλειοψηφία της Αριστεράς, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για τη συνοχή και επιβίωση της ελληνικής κοινωνίας, που για πρώτη φορά στη μακραίωνη ιστορία της κινδυνεύει από αφανισμό.
Εν κατακλείδι:
Τόσο η «εκσυγχρονιστική και ανανεωτική» Αριστερά όσο και η «εκσυγχρονιστική» σοσιαλφιλελεύθερη και συντηρητική Δεξιά, που ασκούν ηγεμονική ιδεολογική εξουσία, από διαφορετικές αφετηρίες, αλλά σε συγκλίνουσα πορεία, αποτελούν την εμπροσθοφυλακή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης. Αυτής της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης, που θέλει να διαλύσει το έθνος –κράτος, που λέγεται Ελλάδα και ελληνικός πολιτισμός και όλο το αξιακό σύστημα που το εκφράζει.
Ο μύθος ότι δεν υπήρξε συνειδητή και οργανωμένη μεταναστευτική πολιτική στρατηγική στόχευση της άρχουσας τάξης της Ελλάδας είναι παραπλανητικός.
Αντιθέτως η λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα γιγαντώθηκε προγραμματισμένα, όχι μόνο με την ανοχή, αλλά με τη συνενοχή των ελληνικών κυβερνήσεων.
Τόσο η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, όσο κα του ΠΑΣΟΚ αποδεικνύουν τον ισχυρισμό αυτόν, γεγονός που πιστοποιούν οι ακόλουθες δηλώσεις - ομολογίες: Δείγμα της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας αποτελούν οι ακόλουθες δηλώσεις:
«Η ένταξη των μεταναστευτικών πολιτικών σε στρατηγικές ανάπτυξης προς όφελος όλων και κυρίως των χωρών καταγωγής μεταναστών».
Την πρωτοκαθεδρία προς υλοποίηση αυτού του στόχου κατέχει ο τότε υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος που είπε την περίφημη φράση, που δεν θα την τολμούσε να την πει κανένας θιασώτης των λαθρομεταναστών: «Ευχαριστώ εκείνους που επιλέγουν την Ελλάδα, για να ζήσουν μαζί μας και αγωνιστούν για μια καλύτερη κοινωνία...».
Αλλά και το ΠΑΣΟΚ δεν έμεινε πίσω. Δηλώσεις όπως οι ακόλουθες αποδεικνύουν περίτρανα την ταύτιση των δύο κομμάτων εξουσίας στη πολιτική της λαθρομετανάστευσης: «Το ενδιαφέρον τη Ελλάδας για θέματα μετανάστευσης είναι πραγματικό και αδιάλειπτο...Στο εσωτερικό της επικράτειας η παρουσία των μεταναστών συνέβαλε τα μέγιστα στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, στη βελτίωση των δημογραφικών δεικτών, στη στήριξη των ασφαλιστικών ταμείων. Η μεταφορά ενός διαφορετικού πολιτισμικού κεφαλαίου συνέβαλε στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας στην ενίσχυση της πολυπολιτισμικότητας...».
Η υποκρισία των κομμάτων εξουσίας στο έσχατο σημείο!
ΙΙ. Προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος
1. Να καταγράψει το κράτος επιτέλους ποιοι και πόσοι είναι οι λαθρομετανάστες και να κάνει την ταυτοποίησή τους. Για να μπορεί να μελετήσει επιστημονικά το πρόβλημα και να οργανώσει την αντιμετώπισή του. Επιπλέον για να προστατεύσει και τους ίδιους λαθρομετανάστες από την εκμετάλλευση από μέρους των Ελλήνων και των ίδιων των ξένων μεταξύ τους. Οι καταστάσεις τις οποίες ζούμε είναι ασυνήθεις και έκτακτες.
Οι γενικόλογες και υποκριτικές στην ουσία τους απόψεις περί «Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» έχουν αρχίσει να ξεφτίζουν μετά και την σαφή τοποθέτηση του Συνηγόρου του Πολίτη Γ. Καμίνη ότι η παροχή ιθαγενείας δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα του μετανάστη, αλλά κυριαρχικό δικαίωμα του εθνικού κράτους.
Οι ψευτοπροοδευτικές παγκοσμιοποιημένες, νεοταξικές και δήθεν αριστερές απόψεις επιδεινώνουν το πρόβλημα, χωρίς ωστόσο να προσφέρουν καμία εναλλακτική λύση. Αντιθέτως με την πολιτική τους συντελούν εκών άκων στον αλληλοσπαραγμό ανάμεσα στους Έλληνες και τους λαθρομετανάστες. Το κράτος παραμένει εγκληματικά απαθές και αδιάφορο.
Ας δούμε τι γίνεται στη Θράκη, όπου όπως είπαμε το αναβαπτισμένο από τουρκικό προξενείο σε Γενικό Προξενείο αποτελεί κράτος εν κράτη, με την ανοχή, για να μην πούμε, υποστήριξη των εξωθεσμικών κέντρων εντός και εκτός Ελλάδας, όσο απίστευτο κι’ αν φαίνεται αυτό.
Οι Λαθρομετανάστες αποτελούν εν δυνάμει στρατό κατοχής, για τις δυνάμεις εκείνες που απεργάζονται την καταστροφή της Ελλάδας, όπως συνέβη και με την πρώην Γιουγκοσλαβία.
2. Να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι μοντέρνοι δουλέμποροι, ένθεν και ένθεν των συνόρων,για να σταματήσει η με το αζημίωτο διαμεσολάβησή τους ανάμεσα στις χώρες προέλευσης και την χώρα, που υφίσταται το πρόβλημα.
3. Για το σκοπό αυτό θα πρέπει να καθιερωθούν αυστηροί νόμοι που επιβάλουν ποινές σε όσους είναι υπεύθυνοι για την είσοδό τους στη χώρα μας, καθώς και σε όσους απασχολούν λαθρομετανάστες, χωρίς να τους έχουν δηλώσει στις αρχές, για να μπορεί αυτό το αχρείο και ελεεινό κράτος της διαπλοκής, της μίζας και της αρπαχτής και της γενικευμένης ασυδοσίας και αυθαιρεσίας, όταν γίνει κράτος και εφόσον λειτουργήσει στοιχειωδώς, να αντιμετωπίσει το πρόβλημα στη ρίζα του.
4. Να καθοριστεί με νόμο το ποσοστό (ο αριθμός) που χρειάζεται η χώρα και μπορεί να αντέξει από οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής και πολιτισμικής πλευράς. Συνεπώς πρέπει να μπει οπωσδήποτε ποσόστωση. Πόσους λαθρομετανάστες μπορεί να απασχολήσει και να διαθρέψει αυτός ο τόπος, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος πληθυσμιακής αλλοίωσης της Ελλάδας και διάλυσης του κοινωνικού ιστού, καθώς επίσης της πολιτισμικής του ιδιοπροσωπίας; 2%, 3%, 5%. Από κει και πέρα να καθοριστεί το πρόγραμμα αντιμετώπισής του.
5. Επίσης θα πρέπει να προσεχθεί και η πτυχή της ασφάλειας των πολιτών και της εθνικής ασφάλειας.
6. Να γίνουν προσπάθειες είτε να καταργηθεί η συνθήκη «Δουβλίνου ΙΙ» που επιτρέπει την αναγκαστική επανεισαγωγή λαθρομεταναστών στην πρώτη χώρα εισαγωγής τους, είτε να τροποποιηθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε τα βάρη της αντιμετώπισης των λαθρομεταναστών να κατανεμηθούν ισότιμα μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, ανάλογα με το ΑΕΠ τους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της. Πρέπει όμως να τονιστεί ότι του Δουβλίνο ΙΙ δεν λύνει το πρόβλημα στη βάση του και από μόνο του. Ούτε τα ταξιδιωτικά έγγραφα αποτελούν λύση, γιατί αυτά δεν αναγνωρίζονται από κανένα κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι άλλοι δεν είναι οι Κουτόφραγκοι, όπως αφελώς νομίζουν πολλοί Έλληνες. Ήδη η Αγγλία δείχνει την πρόθεσή της να ελέγχει την είσοδο Ελλήνων στην Αγγλία.
7. Να κλείσουν ερμητικά τα σύνορα. Η δικαιολογία ότι δεν μπορούν να κλείσουν τα σύνορα και να αποτραπεί η λαθρομετανάστευση είναι φτηνό τέχνασμα. Δε χρειάζεται ούτε η Φρόντεξ ούτε καμιά άλλη δύναμη, ούτε άλλη δύναμη.
Ολοκλήρωση της παρέβριας στρατιωτικής τάφρου που (μαζί με τον φράχτη στο χερσαίο πέρασμα της Νέας Βύσσας), που πρέπει να ανεγερθεί οπωσδήποτε, θα ανακόψει σε μεγάλο βαθμό την λαθρομετανάστευση.
Όσο δεν υλοποιούνται τα σχέδια αυτά και δεν λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα προς το σκοπό αυτό, το πρόβλημα θα επιδεινώνεται. Από κει και πέρα θα πρέπει το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί μελετημένα και στη ρίζα του. Αν υπάρχει η θέληση -που δεν υπάρχει - και τους λόγους εξηγήσαμε πιο πάνω-, τότε ελάχιστος αριθμός ίσως περνάει τα σύνορα.
8. Σε περίπτωση παράνομης εισόδου τότε όλοι οι λαθρομετανάστες θα εισάγονται απευθείας σε Κέντρα Υποδοχής στα σύνορα και όχι αλλού, όπου θα κρατούνται έως την επαναπροώθησή τους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πληρώνει κάθε χρόνο γύρω στα είκοσι εκατομμύρια, τα οποία διαχέονται για άλλες σκοπιμότητες. Ανάλογα με τις ανάγκες θα πρέπει να ζητηθούν και άλλα κονδύλια. Οι «Εταίροι μας» πρέπει να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη της και όχι να κατηγορούν την Ελλάδα για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ως Πόντιοι Πιλάτοι. Αν δεν το κάνουν τότε είναι συνυπεύθυνοι.
Αντί λοιπόν να ανεγερθούν Κέντρα Υποδοχής σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, το πιο ορθό και αποτελεσματικό, αλλά και αποτρεπτικό μέτρο θα είναι, μόλις οι λαθρομετανάστες καταφέρουν παρ’ όλα τα αυστηρά μέτρα αποτροπής, να περάσουν τα ελληνικά σύνορα, να οδηγηθούν πάραυτα στα Κέντρα Υποδοχής. Σε πρώτη φάση όσοι δεν έχουν δουλειά, πρέπει πάραυτα να μεταφερθούν στα Κέντρα Υποδοχής, γιατί αυτοί είναι επιρρεπείς σε κάθε μορφής έγκλημα. Μάλιστα, αν λάβουμε υπόψη μας ότι οι λαθρομετανάστες στην πλειοψηφία τους προέρχονται από χώρες, όπου η ζωή δεν έχει μεγάλη αξία και οι αντιστάσεις είναι μηδαμινές έως ανύπαρκτες, τότε μπορούμε να ερμηνεύσουμε γιατί συμβαίνουν στη χώρα μας όσα συμβαίνουν και πρόκειται να συμβούν, αν δεν λάβουμε τα απαραίτητα, σκληρά μεν, αλλά δίκαια μέτρα, τόσο για τους Έλληνες, αλλά σε τελευταία ανάλυση και για τους ίδιους τους λαθρομετανάστες.
Σε δεύτερη φάση και στο βαθμό που θα μειώνεται ο αριθμός των λαθρομεταναστών στα Κέντρα Υποδοχής, λόγω της επαναπροώθησης, θα στέλνονται εκεί και άλλοι λαθρομετανάστες, έως ότου μετά από την πάροδο του αναγκαίου χρόνου να έχει αντιμετωπιστεί ικανοποιητικά το ζήτημα. Θα χρειαστεί φυσικά χρόνος, αλλά θα υπάρχει μια ριζική λύση, που θα θέσει τέρμα στο πρόβλημα. Τα πλεονεκτήματα θα είναι πολλά.
Οι Έλληνες πολίτες δεν θα χρειάζονται πια την προστασία κάποιων γνωστών και μη εξαιρετέων «προστατών» και από δεξιά και από αριστερά. Και αυτό μάλλον θα είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα.
9. Να βρεθεί τρόπος επαναπατρισμού, συγχρόνως με μια πρώτη οικονομική βοήθεια από τα κοινοτικά ταμεία, για να μην επιβαρυνθεί ο ήδη ανύπαρκτος προϋπολογισμός.
10. Να γνωστοποιηθεί και στις ξένες Πρεσβείες και στις χώρες από τις οποίες προέρχονται οι λαθρομετανάστες, ότι «ο παράδεισος» που περιμένουν ερχόμενοι στην Ελλάδα, δεν υπάρχει πια!
Στην Τουρκία πρέπει να επιβληθούν ποινές τέτοιες από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε το κόστος του επιδιωκόμενου οφέλους να είναι μεγαλύτερο από τη συνολική ζημιά. Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό. Οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες έλαβαν τα μέτρα τους και από πάνω επικρίνουν και την Ελλάδα για τη στάση της απέναντι στους λαθρομετανάστες και μάλιστα τις επιβάλλονται ποινές.
Ας δούμε τι γίνεται στη Θράκη, όπου όπως είπαμε το αναβαπτισμένο από τουρκικό προξενείο σε Γενικό Προξενείο αποτελεί κράτος εν κράτη, με την ανοχή, για να μην πω υποστήριξη των εξωθεσμικών κέντρων εντός και εκτός Ελλάδας, όσο απίστευτο κι’ αν φαίνεται αυτό. Οι Λαθρομετανάστες αποτελούν εν δυνάμει στρατό κατοχής, για τις δυνάμεις εκείνες που απεργάζονται την καταστροφή της Ελλάδας, όπως συνέβη και με την πρώην Γιουγκοσλαβία.
Να υποχρεώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση την Τουρκία να αναλάβει τις υποχρεώσεις της απέναντι στις συνθήκες επαναπροώθησης που έχει υπογράψει η ίδια. Οι λαθρομετανάστες προωθούνται σχεδιασμένα μέσω της Τουρκίας στην Ελλάδα και δεν φτάνουν εκεί χωρίς χαρτιά. Τα έγγραφα εξαφανίζονται σκόπιμα από τους διακινητές τους, που οπωσδήποτε είναι αναμεμειγμένες και τουρκικές υπηρεσίες. Και ασφαλώς υπάρχουν τρόποι, αν θέλει η Ευρωπαϊκή Ένωση, να εξαναγκάσει την Τουρκία να συμμορφωθεί. Χρειάζεται και προϋποθέτει πρώτα τη βούληση των ελληνικών κυβερνήσεων και κομμάτων.
11. Όσοι δικαιούνται ασύλου, να τους παρασχεθεί με γρήγορες διαδικασίες. αν όχι, τότε πρέπει να απελαθούν, γιατί αυτοί τουλάχιστον για να ζητούν άσυλο πρέπει να προσκομίσουν χαρτιά, που να εμφαίνεται ότι διώκονται πολιτικά.
12. Να προστατευθούν οι εναπομείναντες με την παροχή όλων των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που έχουν και οι Έλληνες εργαζόμενοι, ώστε οι νομιμοποιηθέντες λαθρομετανάστες να μη γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και ανταγωνισμού με τους Έλληνες συναδέλφους τους. Ασφαλώς η ιθαγένεια δεν αποτελεί δικαίωμα.
Όλα τα ανωτέρω μέτρα και οι εναλλακτικές προτάσεις δεν γίνονται φυσικά με την επιφοίτηση του αγίου πνεύματος. Χρειάζεται ένα κράτος που σέβεται τον εαυτό του και δεν είναι παρακράτος της ασυδοσίας, της διαφθοράς και της αρπαχτής, όπως τονίσαμε, αλλά τηρεί και εφαρμόζει τους νόμους (τους όποιους νόμους).
Σύμφωνα με την ανάλυση που προηγήθηκε η κυρίαρχη κοινωνική αντίθεση στην Ελλάδα σήμερα δεν είναι η παραδοσιακή αντίθεση: Δ ε ξ ι ά ή α ρ ι σ τ ε ρ ά, αλλά σήμερα η κύρια αντίθεση στην Ελλάδα, σ’ αυτή την ιστορική φάση που διάγουμε, είναι:
Π α τ ρ ι ω τ ι σ μ ό ς ή ε θ ν ο μ η δ ε ν ι σ μ ό ς, όπως κατά την εθνική αντίσταση η κύρια αντίθεση ήταν: Εθνική απελευθέρωση ή φασισμός.
Εθνομηδενισμός σημαίνει κατάργηση της εθνικής μνήμης και μετατροπής των Ελλήνων πολιτών σε εγωιστικά ατομικά καταναλωτικά υποκείμενα μιας παγκόσμιας αγοράς των μονοπωλίων, που οδηγεί σε μια νεοταξική παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, η οποία θα έχει χάσει την ταυτότητά της και τελικά την ίδια της την ύπαρξη.
Το γιατί είναι πολύ απλό και εύκολο να απαντηθεί: Εδώ πρόκειται για τη ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ενός λαού: του ελληνικού.
Εξάλλου και ο ίδιος ο Λένιν το τόνισε ότι: «η “υπεράσπιση της πατρίδας” από μέρους της εθνικά καταπιεζόμενης χώρας ενάντια στην καταπιέζουσα δεν είναι απάτη και οι σοσιαλιστές δεν είναι διόλου ενάντια στην “υπεράσπιση της πατρίδας” σ’ ένα τέτοιο πόλεμο».[2]
Και επίσης ότι «Όσο η αστική τάξη του καταπιεζόμενου έθνους παλεύει ενάντια στο έθνος που καταπιέζει, τόσο είμαστε πάντα και σε κάθε περίπτωση και πιο αποφασιστικά απ’ όλους υπέρ, γιατί είμαστε οι πιο τολμηροί και συνεπείς εχθροί της καταπίεσης».[3]
Στο κάτω κάτω της γραφής για να υπάρχει ταξική πάλη πρέπει να υπάρχει εργατική τάξη. Αν αυτή διαλυθεί για τους λόγους που αναφέραμε, ποιος θα κάνει την ταξική πάλη; Οι λαθρομετανάστες και οι γέροι που θα έχουν απομείνει στην Ελλάδα, αν δεν εξαφανιστούν κι’ αυτοί από το καθεστωτικό αυτό σύστημα που οδηγεί την Ελλάδα σε αφανισμό;
Έχουν άραγε συναίσθηση της πραγματικότητας και των ευθυνών τους, οι πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας από δεξιά και αριστερά, έτσι όπως τις εκθέτει ο νομπελίστας Γάλλος οικονομολόγος Maurice Allais, γράφοντας ότι «η τύφλωση των πολιτικών ηγετών μας, Δεξιάς και Αριστεράς, απ’ το 1974, είναι πλήρως υπεύθυνη για τη δραματική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε».[4]
Η λύση του προβλήματος προϋποθέτει εν κατακλείδι τη ριζική ανατροπή ολόκληρου του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος και της σαθρής και καταστροφικής παγκοσμιοποιημένης, νεοταξικής ιδεολογίας, στην οποία βασίστηκε και την οποία στήριξαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλα τα κόμματα της μεταπολίτευσης.

press-gr.blogspot.com