Για τα τατουάζ της στα «απόκρυφα σηµεία», την χοντροκοµµένη ανήθικη πρόταση και το γιατί κοκκινίζει κάθε φορά που βλέπει τον Χρήστο ∆άντη, μίλησε η Αγγελική Ηλιάδη στο KOOL, το πρώτο ελληνική περιοδικό για iPad και Android.
Από τον Πάνο Κοκκίνη
«Αν κάτσεις να σε πηδήξω θα σου κάνω δίσκο και µάλιστα µε τη συµµετοχή πολύ γνωστών συντελεστών». Αυτό γύρισε και είπε -εντελώς απροκάλυπτα και απρόκλητα- παραγωγός στην 20χρονη Νεοσµυρνιώτισσα που λίγες µέρες πριν είχε υπογράψει το πρώτο της δισκογραφικό συµβόλαιο.
Η απάντηση δεν ήταν ακριβώς αυτή που είχε προφανώς συνηθίσει να ακούει. «Πάρε το δίσκο και βάλ’ τον εκεί που ξέρεις», του είπε κλείνοντας µε δύναµη την πόρτα του γραφείου του πίσω της. Η επόµενη πόρτα που άνοιξε ήταν αυτή του διευθυντή της δισκογραφικής προκειµένου να πάρει το συµβόλαιό της στο χέρι της και -ουρλιάζοντας- να το σκίσει µπροστά στα έκπληκτα µάτια του λέγοντας «τελειώσαµε». Η Αγγελική µού ζήτησε (ευγενικά) να µη γράψω αυτή την ιστορία. Αλλά τη θεωρώ απαραίτητη για να µπείτε στο νόηµα του ευγενούς τσαµπουκά και του αναβράζοντος πάθους που παίζουν κρυφτό στον πυρήνα της ύπαρξής της. «Ήταν µια νοοτροπία που υπήρχε γενικότερα τότε που ξεκινούσα. Η αλήθεια είναι ότι εγώ ήµουν από µικρή τσαµπουκάς και γενικά δεν κολλούσα. Ένα άλλο κοριτσάκι, όµως, που ενδεχοµένως θα ήταν πιο φοβισµένο, θα µπορούσε να είχε πέσει στην παγίδα».
∆εν είχα ποτέ µου αµφιβολία για το ανθεκτικό του χαρακτήρα της. Η ίδια ιδιότητα που τη βοήθησε να ξεπεράσει και µια άλλη εµπειρία, αυτήν της πιο επώδυνης νύχτας της ζωής της (σ.σ. η δολοφονική επίθεση που στοίχισε τη ζωή του συντρόφου της, Μπάµπη Λαζαρίδη, και στην οποία τραυµατίστηκε η ίδια). «∆εν θέλω να αναφέροµαι στο τότε. Είναι ό,τι πιο έντονο και τραυµατικό έχω περάσει στη ζωή µου. Είµαι σίγουρη ότι, αν είχε συµβεί σε κάποια άλλη, θα την είχαν κλεισµένη κάπου τώρα. Στην περίπτωσή µου υπήρχαν πολλοί παράγοντες που συνέβαλαν στο να µη συµβεί αυτό. Όπως το παιδί µου. Aν ήµουν µόνη µπορεί και να είχα αφεθεί. Αλλά υπήρχε ένα πλάσµα που, εκείνη την περίοδο, είχε µόνο εµένα. Οπότε έπρεπε να µαζέψω τα κοµµάτια µου».
Αυτή είναι η πρώτη φορά που συναντώ την Αγγελική από κοντά και υπάρχουν ορισµένα πράγµατα που αδυνατώ να συλλάβω. Όπως το πόσο αφαιρετική είναι η σχέση της µε το χρόνο.Καθώς επίσης το µε ποιο ακριβώς υπερσυµπαντικό ον έχει κάνει συµφωνία ώστε να δείχνει τόσο φρέσκια µετά από τρία συνεχόµενα µερόνυχτα που έχει επιστρέψει σπίτι πολύ µετά την ανατολή του ήλιου. Ακόµη και αν η ίδια, καθισµένη απέναντί µου στον πάνω όροφο του σπιτιού της στο Πανόραµα Βούλας, µε µια βελουτέ φόρµα και ένα t-shirt, επιµένει πως έχει µαύρους κύκλους κάτω από τα µάτια και πως τελευταία έχει πάρει πολλά κιλά («Άνοιξα το στόµα µου πριν από δυο µήνες και από τότε δεν το έχω κλείσει. Ρώτα και τον αδελφό µου, που µε γυµνάζει, ο οποίος µε κράζει συνέχεια»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου